درباره نوشته های شخصیت گرانسنگ عالم اسلامی یعنی ابن عربی پرسیده بودید، در این باره کافی است به شخصیت این عالم فرزانه نظری ولو بطور اجمال بیندازیم:

محی الدین عربی حاتمی طایی اندلسی معروف به ابن العربی، مسلماً از بزرگترین عرفای اسلام است؛ نه پیش از او و نه بعد از او کسی به پایه او نرسیده است. به همین جهت او را “شیخ اکبر“ لقب داده اند. عرفان در قرن هفتم به دست محی الدین عربی، جهش پیدا کرد و به نهایت کمال خود رسید. محی الدین عرفان را وارد مرحله جدیدی کرد که سابقه نداشت. بخش دوم عرفان، یعنی بخش علمی و نظری و فلسفی آن به وسیله محی الدین پایه گذاری شد [1]

بنابراین مطالعه نوشته های ابن عربی نیز مانعی ندارد، منتهی بخاطر زبان خاص عرفا و ادبیات ویژه کتب عرفانی توصیه می شود این کتب را در محضر عرفای حقیقی بخوانید. و به عبارت دیگر می بایست قبل از خواندن اینگونه کتابها، زمینه های علمی در شما کامل شده باشد.و در صورت عدم دسترسی به چنین اساتیدی شروح معتبر کتب ابن عربی را بیابید و بخوانید.