شهید مطهری در این باره می فرمایند: «در تمام نقاط دنیا و تاریخ گذشته، و در زمان حاضر احیاناً رؤیاهایی پیدا می شود که اساساً با گذشته ارتباط ندارند. این ها اموری هستند که مربوط به یک حادثه آینده اند. جز این که گوئیم حقیقت آن را نمی دانیم چیست؟ و بعد می فرمایند: در خواب هم در چنین حالتی به انسان الهام می شود. [1]

و البته روشن و واضح است که «الهام» در پرتو «غیب» محقق می شود و الهام فرع بر این است که غیب و نهان وجود داشته باشد.

و بعد می فرمایند: نظریه ای هست که خواب دیدن اقسامی دارد که ممکن است وابستگی به حالات بدنی انسان داشته باشد. ممکن است وابستگی به حالات روحی انسان داشته باشد. ممکن است به هیچ یک از این ها وابستگی نداشته باشد. که این ها خواب های نادر الوجود است و یقیناً در آن جنبه الهام و اشراق وجود دارد. [2]

پس روشن می شود که خواب هایی را که انسان می بیند و در آینده اتفاق می افتد و با توّجه به جنبه الهام و اشراقی که در آن وجود دارد می توان آن را از مقوله «غیب» دانست که تعریف غیب نیز بر آن صادق و منطبق است.