از بین غرایز درونی انسان غریزه ی جنسی نمود خاصّی داشته و از آغاز بلوغ خودنمایی می کند و اندک اندک حاکم بر همه ی خواسته های جوان شده و روح و جان او را تسخیر می کند و بر اندیشه و اعمال او سایه می اندازد.

دختر و پسر جوان در خود کمبودی احساس می کنند و فکر می کنند که با گرمای وجود و محبّت دیگری جبران و با مهر و عوطفت او به آرامش بدل می شود.

بدون تردید باید برای ارضای این غریزه ی طبیعی. امّا نیرومند، چاره اندیشید و راه درستی انتخاب نمود. جامعه غرب که نظریه ی فروید و راسل و افرادی چون آنها را در آزادی بی قید و شرط شهوت رانی پذیرفته است شاهد پی آمدهای منفی آن بوده و آمار فاجعه های شهوانی در رسانه ها و نوع روابط ناهنجار دختران و پسران و مرد و زن و … شواهد گویای این مطلب است. اگر بر فرض از وجود فرزندان نامشروع بی سرپرست، نوزادان پیدا شده در زباله دان ها، توالت ها، کورتاژها و قتل ها و ضایعه های دیگر اخلاقی و انسانی آزادی جنسی چشم پوشی کنیم و همه را فراموش شده بگیریم، با این فاجعه ی بزرگ ـ که نابودی شخصیت انسانی زن و تبدیل او به توپی شهوانی که هر لحظه مورد حمله چشم ها و لمس ها و قوّه ی شهوانی مردانِ شهوت ران است ـ چه کنیم؟. [1]

و با بازیچه شدن زندگی پر از آمال و اهداف انسان که باید به سوی کمال و تعالی رشد نماید، چه می توان کرد؟

در چنین جامعه ی پرالتهابی از در و دیوار آن، از کوچه و خیابان و مدارس و اداره ی آن، جز شهوت و خودنمایی و ناز و نیاز دیده نمی شود و همه ی امور در عین رنگارنگ بودنشان تنها یک رنگ داشته و آن هم رنگ لذّت جویی است. حال اگر لذّت بیشتر در ظلم و تعّدی بر حقوق دیگران و جنایت باشد، فرقی نمی کند. هدف، حفظ منافع شخصی و لذت فردی است. برای افراد چنین جامعه ای سرنوشت اخلاقی جامعه و حقوق دیگران و آینده نسل بشری، اهمیتی ندارد.

دنیای غرب، انسان آزاد و شرافتمند را اسیر و ذلیل لذّت جویی های زودگذر نموده است. اگر بتوان ادّعا نمود که حدّاقل در کامیابی های جنسی و ارضای کامل شهوات انسانی و به قول فروید برای حل عقده های روانی و ایجاد عشق و محبّت موفّق بوده اند باز خوب است امّا در همین یکی نیز با مشکل رو به رو می باشند.

متفکّر شهید در این باره می گوید:

«در مورد غریزه ی جنسی و برخی غرایز دیگر برداشتن قیود، عشق به مفهوم واقعی را می میراند و طبیعت را هرزه و بی بندوبار می کند در این مورد هرچه عرضه بیشتر گردد هوس و میل به تنوع افزایش می یابد.

اینکه راسل می گوید: «اگر پخش عکس های منافی عفّت مجاز شود پس از مدّتی مردم خسته خواهند شد و نگاه نخواهند کرد.» شاید در باره ی یک عکس بالخصوص و یک نوع بی عفّتی بالخصوص صادق باشد ولی مطلقاً در مورد همه ی بی عفّتی ها صادق نیست. یعنی از یک نوعِ خاصِّ بی عفّتی، خستگی پیدا می شود. نه بدین معنی که تمایل به عفاف جانشین آن شود. بلکه بدین معنا که آتش و عطش روحی زبانه می کشد و نوعی دیگر را تقاضا می کند و این تقاضاها هرگز تمام شدنی نیست.

خود راسل در کتاب زناشویی و اخلاق اعتراف می کند که عطش روحی در مسایل جنسی غیر از حرارت جسمی است، آن چه با ارضا تسکین می یابد حرارت جسمی است نه عطش روحی.» [2]

ویل دورانت در کتاب لذّات فلسفه پیرامون پی آمدهای آزادی های جنسی می گوید: «در زیر عوامل سطحی، طلاق، نفرت از بچه داری و میل و تنوّع طلبی نهان است، میل به تنوّع گرچه از همان آغاز در بشر بوده است ولی امروزه به سبب اصالت فرد در زندگی نو و تعدّد و محرّکات جنسی در شهرها و تجاری شدن لذّت جنسی دو برابر گشته است.» [3] و در جای دیگر کتاب خود می گوید: «فساد پس از ازدواج بیشتر محصول عادات پیش از ازدواج است.» [4]

حال باید دید راه حل درست برای کنترل غرایز و جلوگیری از ایجاد روابط نامشروع و در عین حال ارضای صحیح غریزه ی جنسی چیست؟

استاد شهید مطّهری (ره) در بیان راه حل می گوید: «به عقیده ی ما برای آرامش غریزه دو چیز لازم است یکی ارضای غریزه در حدّ حاجت طبیعی و دیگر جلوگیری از تهییج و تحریک آن.» [5]

امّا پیرامون نکته ی نخست:

«اسلام برای ارضای صحیح مسایل جنسی ازدواج دائم و در صورت مهیا نبودن شرایط آن ازدواج مدّت دار و موقّت را (با توجّه به ضوابط و شرایط شرعی [6] و رعایت جوانب اخلاقی) توصیه نموده است.

اسلام اصرار فراوانی دارد که محیط خانوادگی آمادگی کامل برای کامیابی زن و شوهر از یکدیگر داشته باشد، زن یا مردی که از این نظر کوتاهی کند مورد نکوهش صریح اسلام قرار گرفته است. اسلام اصرار فراوانی به خرج داده است که محیط اجتماع بزرگ، محیط کار و عمل و فعّالیت بوده و از هر نوع کامیابی جنسی در آن محیط خودداری شود.

فلسفه ی تحریم نظر بازی و تمتّعات جنسی از غیر همسر قانونی و همچنین فلسفه ی تحریم حرمت خودآرایی و تبرّج زن برای بیگانه همین است» [7]

«اگر بتوانیم تصوّر کنیم که اتّحاد روح زن و شوهر و عواطف صمیمانه ای که احیاناً تا آخرین روزهای پیری ـ که غریزه جنسی فعالیتی ندارد باقی است ـ برای زندگی ارزش بیشتر و بالاتری دارد، و نیز اگر بتوانیم تصوّر کنیم که لذّت یک مرد از مصاحبت همسر مشروع و وفادارش با لذّتی که از مصاحبت یک زن می برد تفاوت دارد، کوچک ترین تردیدی در این جهت نخواهیم کرد که به سبب بهره مند شدن از مسرّت و آرامش بیشتر لازم است عواطف جنسی افراد را محدود به همسر قانونی کرده و محیط و کانون خانواده به این کار، و اجتماع بزرگ را به کار و فعالیت اختصاص دهیم. مطلب مهم تر جنبه های اجتماعی ازدواج است. ازدواج و تشکیل کانون خانوادگی، ایجاد کانونی برای پذیرش نسل آینده است و سعادت نسل های آینده به وضع اجتماع خانوادگی بستگی کامل دارد » [8]

پس چون انسان زنده است و باید زندگی کند و زندگی انسانی که سرشار از غرایز و عواطف و نیازها است بدون شریک و همسفر امکان ندارد، همسر قانونی و دائمی انسان بهترین همراه و همدل و پشتیبان لحظه های تنهایی و برطرف کننده ی خستگی های روحی است.

اگر جوانی موفّق به ازدواج نشده و پاسخ گویی به مسایل غریزی از این راه (ازدواج دائم و یا موقت) برایش ممکن نباشد باید عفّت ورزیده و با ایمان و اعتقاد از عفاف و طهارت روح وجسم خویش محافظت کند.

در این جا نقش نکته ی دومی که شهید مطهری (ره) فرموده بیشتر روشن می گردد:

جوان باید خود را از انواع محرّکات و مهیجات دور نگه دارد. نگاه کردن به صحنه های تحریک کننده اعم از فیلم و عکس و غیره، خواندن داستان های مهیج و برخوردهای آزاد و بی حدّ و مرز دختر و پسر، همه در لغزش و غوطه ور شدن در آلودگی مؤثّر است.

لذا دختر و پسر جوان و مجرّد باید سعی کند تا حدّ امکان افکار و اندیشه و خود را از این صحنه ها دور نگه دارد و از برخوردهای و مختلط با جنس مخالف بویژه در محیط هایی که اصول اسلامی رعایت نمی شود، پرهیز نموده تا زمینه ی گناه فراهم نشده و امکان به وجود آمدن روابط نامشروع پیدا نشود.