شهید مطهری در کتاب ”مسئله ربا و بانک“ [1] فرق بین اجاره و قرض را اینچنین بیان می کند:

خانه ای که مالک اجاره می دهد آن را از ملک خود خارج نمی سازد و فقط منفعت آن را واگذار می کند پس حتی در زمان اجاره مالک خانه بوده و چنانچه خانه به واسطه زلزله یا حادثه دیگری خسارتی ببیند از جیب صاحب خانه رفته است، اما کسی که چیزی قرض می دهد دیگر مالک آن چیز نیست بلکه مالک معادل آن در عهده بدهکار است. و اگر آن چیز از بین برود از جیب قرض دهنده چیزی کم نشده است. و قرض گیرنده خسارت آن را متحمل می شود. پس کسی که مالک چیزی نیست، چگونه می تواند سود آن را ببرد و به دیگر سخن کسی که شانه خود را از خسارت آن چیز خارج کرده چگونه جیب خود را برای منفعت آن چیز آماده می کند، ” من له الغنم فعلیه الغرم “ کسی که سود چیزی را می برد زیان آن چیزی بر اوست.