به این معنی است که اسلام نه جنگ را به عنوان یک اصل ثابت می پذیرد و نه صلح را به عنوان یک اصل ثابت قبول می کند که بگوید در همه جا و همه شرایط و همه مواضع باید صلح باشد، بلکه جنگ و صلح در همه جا تابع شرایط است. یعنی تابع آن اثری است که از آن گرفته می شود.

مسلمین چه در زمان پیغمبر(ص) و چه در زمان حضرت امیر(ع) و چه امام حسن(ع) یا امام حسین(ع) و ائمه دیگر(ع)، باید به دنبال هدف خود که حفظ اسلام و حقوق مسلمین و هدایت انسان ها به سوی خدا است، باشند. اگر با جنگ، بهتر به این هدف می رسند جنگ را انتخاب نمایند و اگر با صلح، بهتر می توانند به این هدف برسند، آن را انتخاب کنند.[1]