گفتار دشمنان اسلام كه می گویند: ایرانیان چون در طول این تاریخ زبان خود را حفظ كردند و آنرا در عربى محو و نابود نساختند، و بدینوسیله عكس العمل مخالف نسبت به اسلام نشان داده‏اند، غلط و در نهایت بى اعتبارى است.

مرحوم شهید مطهّرى (ره) از این گفتار بدینگونه پاسخ میدهد كه:

اگر احیاءِ زبان فارسى به خاطر مبارزه با اسلام یا عرب یا زبان عربى مى‏بود، مردم ایران به جاى این همه كتاب لغت و دستور زبان و قواعد فصاحت و بلاغت زبان عربى، كتاب هاى لغت و دستور زبان و قواعد فصاحت و بلاغت براى زبان فارسى مى‏نوشتند، و یا لا أقلّ از ترویج و تأیید و اشاعه زبان عربى خوددارى مى‏كردند.

ایرانیان، نه توجّهشان به زبان فارسى بعنوان ضدّیت با اسلام یا عرب بود و نه زبان عربى را زبان بیگانه میدانستند؛ آنها زبان عربى را زبان اسلام میدانستند، نه زبان قوم عرب. و چون اسلام را متعلّق به همه میدانستند، زبان عربى را نیز متعلّق به خود و همه مسلمانان میدانستند.

حقیقت اینست كه اگر زبانهاى دیگر از قبیل فارسى، تركى، انگلیسى، فرانسوى، آلمانى زبان یك قوم و ملّت است، زبان عربى زبان یك كتاب است. مثلًا زبان فارسى زبانى است كه تعلّق دارد به یك قوم و یك ملّت. افراد بى شمارى در حیات و بقاءِ آن سهیم بوده‏اند. هر یك از آنها به تنهائى اگر نبود، باز زبان فارسى در جهان بود.

زبان فارسى زبان هیچكس و هیچ كتاب به تنهائى نیست. نه زبان فردوسى است، و نه زبان رودكى، و نه نظامى و نه سعدى و نه مولوى و نه حافظ و نه هیچكس دیگر؛ زبان همه است. ولى زبان عربى فقط زبان یك كتاب است بنام قرآن. قرآن تنها نگاهدارنده و حافظ و عامل حیات و بقاءِ این زبان است.

تمام آثارى كه بعداً به این زبان بوجود آمده، در پرتو قرآن و به خاطر قرآن بوده است. علوم دستورى كه براى این زبان بوجود آمده، به خاطر قرآن بوده است.

كسانیكه به این زبان خدمت كرده‏اند و كتاب نوشته‏اند، به خاطر قرآن بوده است. كتابهاى فلسفى، عرفانى، تاریخى، طبّى، ریاضى، حقوقى و غیره كه به این زبان نوشته شده فقط بخاطر قرآن است. پس حقّاً زبان عربى زبان یك كتاب است نه زبان یك قوم و یك ملّت.[i]