این زن مصرى الاصل و یا بصرى الاصل و از اعاجیب روزگار است، و چون چهارمین دختر خانواده اش بود «رابعه» نامیده شد. رابعه ی عدویّه غیر از رابعه ی شامیّه است كه او هم از عرفاست و معاصر جامى است و در قرن نهم مى زیسته است. رابعه ی عدویّه كلماتى بلند و اشعارى در اوج عرفان و حالاتى عجیب دارد. داستانى درباره ی عیادت حسن بصرى و مالك بن دینار و یك نفر دیگر از او نقل مى شود كه جالب است. رابعه در حدود 135 یا 136 درگذشته است و بعضى گفته اند وفاتش در 180 یا 185 بوده است.
منبع :آشنایی با كلیات علوم اسلامی / عرفان و تصوفق / قرن دوم