از اكابر عرفا و اصلاً اهل بسطام است. مى گویند اول كسى است كه صریحاً از فناء فى اللّٰه و بقاء باللّٰه سخن گفته است. بایزید گفته است: از بایزیدى خارج شدم مانند مار از پوست. بایزید به اصطلاح شطحیّاتى دارد كه موجب تكفیرش شده است. خود عرفا او را از اصحاب «سُكر» مى نامند، یعنى در حال جذبه و بى خودى آن سخنان را مى گفته است. بایزید در سال 261 درگذشته است. بعضى ادعا كرده اند كه سقّاى خانه ی امام صادق علیه السلام بوده است ولى این ادعا با تاریخ جور نمى آید، یعنى بایزید عصر امام صادق را درك نكرده است.
منبع :
خدمات متقابل اسلام و ایران / قرن سوم