از معروفترین علماى اسلام است. شهرتش شرق و غرب را گرفته است. جامع معقول و منقول بود. رئیس جامع نظامیه ی بغداد شد و عالیترین پست روحانى زمان خویش را حیازت كرد. اما احساس كرد نه آن معلومات و نه آن مناصب، روحش را اشباع نمى كند. از مردم مخفى شد و به تهذیب و تصفیه ی نفس مشغول شد. ده سال در بیت المقدس دور از چشم آشنایان، به خود پرداخت. در همان وقت به عرفان و تصوف گرایید و دیگر تا آخر عمر زیر بار منصب و پست نرفت. كتاب معروف احیاء علوم الدین را بعد از دوره ی ریاضت تألیف كرد و در سال 505 در طوس كه وطن اصلى اش بود درگذشت
منبع :
خدمات متقابل اسلام و ایران / قرن پنجم