مردی كه خدمتكار آقا مرتضی بود، گفت: یك روز آقایی آمد در منزل و از آقا مرتضی كمكی می خواست كه در توان آقا نبود. كسی از اهل خانه به من گفت:

برو و بگو آقا در منزل نیست. ایشان برآشفت و گفت یعنی دروغ بگوییم! هرگز! سپس خودشان آمدند و با احترام عذر شخص را خواستند.

هر گاه می خواست كسی را تایید كند، می گفت: تا به حال از او دروغ نشنیدم.

احترام به شخصیت دیگران

بارها می فرمود: من به خانواده سفارش می كنم كه خادم خانه را با تجلیل نام ببر و خود هرگاه می خواست خادم را كه نامش رحمت الله بود، صدا زند، می فرمود: آقا مشهدی رحمت الله.

سپس می فرمود: هركس پیش خودش شخصیتی دارد و شخصیت اشخاص محترم است. [i]