صبح پنج شنبه 16 صفر 1405 داخل حرم مطهر حضرت معصومه (س) نزدیك درب ایوان طلا، به فاصله حدود دو متری ضریح مطهر ایستاده، زیارت آن حضرت را تمام كرده بودم كه آیه الله حاج آقا مرتضی حائری آمدند و در همان نزدیكی ایستاده مشغول زیارت شدند.

پس از اتمام زیارت، دو روحانی از شاگردان آن بزرگوار آمدند و راجع به مكان زیارت در این حرم و معنای این جمله كه باید زیارت «عند راسها» باشد سوال كردند. وی در جواب آن دو روحانی این گونه فرمود: «عند راسها» غیر از «فوق راسها» است. و در اینجا كه من ایستاده ام (نزدیك درب ایوان طلا) هم «عندراسها» صدق می كند و هم رو به قبله ایستاده ام.

سپس فرمودند: من در خواب، دیدم كه ولی عصر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) و دو نفر دیگر با هم در همین جا كه من ایستاده ام، مشغول زیارت خواندن بودند.

ایشان اضافه فرمودند: افرادی كه بالاسر حضرت رو به قبله می ایستند و زیارت می خوانند، در حقیقت پشت به راس آن حضرت كرده اند.

آیه الله حاج آقا مرتضی پس از اتمام جواب آمدند بالای سر آن حضرت و توقف كوتاهی كردند و بعد در گوشه ای از مسجد بالاسر مقداری نشستند و دعا خواندند. سپس نزد قبر پدر بزرگوارشان رفته مشغول تلاوت قرآن و دعا شدند. [i]