از وحشیانه ترین حلقه های توطئه ی دشمن كه براساس نقشه های شیطانی و شوم، برای هدم اساس اسلام طراحی شده بود، هجوم وسیع نظامی و شروع جنگی بود كه دشمن با استفاده از جاه طلبی و غرور حكام عراق طراحی كرد و به راه انداخت . این جنگ كه با شعارهای قومی و با هدف تجزیه ی ایران و به امید فتح سه روزه ی تهران و سقوط نظام اسلامی آغاز شد، خرابیهایی در دو كشور و در منطقه به بارآورد كه كم نظیر بود و جنایتهایی در دفتر تاریخ به ثبت رساند كه تا كنون نظیر آن مشاهده نشده بود .

ملت رشید ایران به دفع تجاوز برخاست و با دفاع مقدس از كیان اسلام و میهن اسلامی، سیلی محكمی بر دشمن نواخت و با سلاح و صلاح و در سایه ی رهبری ولی خدا، آن چنان حماسه ی استقامت و رشادت مظلومانه و سرسختانه یی سرود كه در تاریخ، به مثابه ی درس بزرگی باقی خواهد ماند و صراط مستقیم مبارزان و آزادیخواهان را ترسیم خواهد كرد . عنایت خدا در نصرت مظلومان و غلبه ی لشكریانش، بر همه ظاهر شد و این مرحله از توطئه ی دشمن ناكام ماند و ذلیل و شكست خورده و نادم و خسارت دیده، با پرونده یی مالامال از جنایت، به تغییر حیله پرداخت .

در طول جنگ، دشمن به جای تسلیم شدن در برابر حق و تن دادن به عدالت، پیوسته به لجاج و عناد خود افزود و با طرحهای پیچیده و لشكركشی به خلیج فارس و ایجاد فشار اقتصادی و تجهیز عراق برای حمله به مراكز صنعتی و اقتصادی و مسكونی، كمك در تهیه ی سلاح شیمیایی، آخرین تلاشهای خود را به كار برد؛ ولی در آن مقطع نیز جز رسوایی بیشتر، چیزی نصیب آنان نشد . در این مقطع، با حیله و فریب، شعار جنگ به شعار صلح تبدیل شد و این در حالی بود كه وحشیانه ترین و نامردمی ترین اعمال خصمانه از سوی عراق و حامیانش، در جنگ و حواشی آن به وقوع می پیوست .

آنچه از حماسه و شجاعت و قدرت و صلابت و فتح رزمندگان اسلام در این مدت گذشت و آنچه از ایثار و قدرت روحی و توكل به خدا و اعتماد به نفس كه ملت بزرگ ما از خود نشان دادند، با هیچ بیان قابل توصیف نیست . آری، صحیفه ی دل و لوح ذهن پرخاطره ی آزاد مردان و شیرزنان و غیور رزمندگان و دلیر بسیجیان ملت ما را كه مدرنترین سلاحهای ابرقدرتها در برابر اراده ی پولادین آنان خنثی گردیده است، به آسانی نمی توان در هیچ گزارشی ترسیم كرد؛ مگر آن كه همه ی كسانی كه توانایی نگارش و سرایش، ترسیم و تجسم دارند، دیده ها و یافته های خود و دیگران را هنرمندانه به نظم و نثر و تصویر درآورند .

در این جا، از همه ی نگارندگان حوادث جنگ و همه ی كسانی كه توان انجام وظیفه در این مهم را دارند، درخواست می كنم از ثبت و ضبط جزییات این دوران غفلت نكنند و این گنجینه ی تمام نشدنی را برای آیندگان به ودیعه بگذارند . این دوره، دوره ی ذخیره ی نیروی محركه ی تاریخ و الهامبخش امم است .

وعده ی ظهور قومی را كه «اذلة علی المؤمنین اعزة علی الكافرین یجاهدون فی سبیل الله و لایخافون لومة لائم» (1) باشند، در سیمای پارسایان شب و شیران روز می توان مشاهده كرد كه در این دوران، معركه ی جنگی نابرابر را میداندار بودند و قدرت الهی را در فتوحات فجر و ظفر و كربلا و خیبر نمودند و ثبات قدمشان، آیات فتح را تفسیری روشن بود و همت بلند و عزم راسخشان، اراده ی الهی را مظهری آشكار .

اما آنچه از این مرحله باقی ماند، جز خسران و شكست برای دشمن و سربلندی و افتخار برای ایران اسلامی نبود . صدور قطعنامه ی 598 در سال 1366، عكس العمل ناگزیری بود كه در برابر شكستهای رژیم متجاوز عراق، از سوی قدرتهای حمایت كننده ی او زمینه سازی شد و از شورای امنیت صادر گشت . این قطعنامه كه زیر فشار سهمگین رزمندگان اسلام بر پیكر دشمن صادر شد، سندی است كه شعار دفاع مقدس ما در آن تأمین گردیده بود و اجرای كامل آن، دشمن را به شكست قطعی می رسانید و لذا هرگز جمهوری اسلامی آن را رد نكرد . آنچه برای ایران اسلامی مطرح و موجب عدم شتاب در قبول آن می شد، اصرار بر تنبیه متجاوز به قدر كافی در میدانهای نبرد و نیز بی اعتمادی در اجرای میثاقهای بین المللی توسط قدرتهای بزرگ بود .

از صدور قطعنامه تا قبول رسمی آن از سوی جمهوری اسلامی، دنیا شاهد سنگینترین ضربات نیروهای اسلام بر دشمن و فتوحات بزرگ رزمندگان ما بر دشمن در جبهه های جنگ از سویی و فشارهای همه جانبه از سوی حامیان رژیم عراق علیه ایران اسلامی از سوی دیگر بود . حصر اقتصادی، حمله به تأسیسات ما در خلیج فارس و تمركز بی سابقه ی نیروهای نظامی امریكا و ناتو در اطراف مرزهای آبی و هوایی و حتی تجاوز به آنها، بخشی از این فشارها بود؛ به طوری كه تقریبا هیچ فشار ممكن باقی نماند، مگر آن كه بر ملت ایران وارد شد و رژیم امریكا تقریبا به طور مستقیم وارد صحنه شد . تهدیدها، بمبارانهای وسیع شیمیایی و جنایت حمله به شهرها و هواپیمای مسافربری و كشتی غیرنظامی و اثبات این كه استكبار در حمایت از عراق آمادگی برای دست یازیدن به هر جنایتی دارد، بخشی از حوادث این دوران است و جا دارد در موقع مقتضی، این حقایق هشداردهنده برای ملت ایران شكافته و برملا گردد .

قبول قطعنامه ی 598 از سوی جمهوری اسلامی و رهبر عظیم الشأن فقید آن، توطئه ی وسیع دشمن را بار دیگر با هدایت الهی به خود او برگرداند و دشمن را كه تحت شعار صلح طلبی، به هر جنایتی دست می زد، خلع شعار كرد . شاید مشیت الهی بر این بود كه با قبول قطعنامه، حقانیت جمهوری اسلامی بیش از پیش در جهان آشكار شود و ملت ایران به هدفهای اساسی خود در سطح بین المللی نزدیكتر گردد .

با این ابتكار جمهوری اسلامی، دشمن در دو راهی شكست قرار گرفت: اگر اجرا شود، ایران اسلامی به خواسته های خود رسیده است و اگر اجرا نشود، داعیه ی همیشگی جمهوری اسلامی مبنی بر لزوم قطع ریشه ی تجاوز و رابطه ی میان تجاوز عراق و حاكمیت سلطه در جهان و این كه رژیم عراق در ادعای صلح طلبی صداقت نداشته است، به اثبات می رسد و بی اعتمادی به قرارهای ساخته ی قدرتها كه جمهوری اسلامی همواره مدعی آن بوده است، در میان ملتها رایج خواهد شد و آنها را بر تكیه ی فقط به نیروی خویش، تشویق خواهد كرد .

حكام سبكسر عراق كه در طول جنگ عملا نشان داده اند از تشخیص مصالح عاجزند، این بار نیز زیانبارترین راه را گزیدند؛ یعنی ابتدا با حمله به ایران و ندیده گرفتن شعارهای خود در قبول قطعنامه، بی اعتباری سخن و عمل خود را به دیرباورترین اشخاص هم ثابت كردند و البته وقتی با حضور بی نظیر رزمندگان در جبهه، مجبور به عقب نشینی در بخش عظیمی از مرزها شدند، یك بار دیگر آزموده را آزمودند . با تعلل در اجرای قطعنامه، باز هم اقدامی دیگر در جهت عكس منافع سیاسی و اقتصادی و نظامی و حیثیتی خود انجام دادند و جهالت و آزمندی خود را به اثبات رساندند .

نگهداشتن بخشی از اراضی ایران اسلامی كه عمدتا دزدانه و پس از آتش بس تصرف شده، به قیمت تعطیل قطعنامه یی كه مدتها دم از اجرای آن می زده اند، جز نكبت و پشیمانی، چیزی برای آنها به ارمغان نخواهد آورد و این حیله ی شیطانی نیز به خود آنان بر خواهد گشت: «ولایحیق المكر السیئی الا باهله» (2). آنان دیر یا زود، مجبور به تخلیه ی این اراضی خواهند شد و همه می دانند كه ایران انقلابی، حضور متجاوز غاصب پلید را در مرزهای خود، زمان درازی تحمل نخواهد كرد و به طور حتم خسارتی كه در این مرحله نصیب متجاوز و منطقه خواهد شد، مانند گذشته خسارتی سنگین خواهد بود . اگر یك سال پیش، صدام به اجرای قطعنامه تن داده بود، اینك اسرا برگشته، اروند لایروبی شده و صلح مستقر گردیده و پیشرفت بازسازیها چشمگیر بود . آنچه از تعلل رژیم عراق در عمل به قطعنامه، تا كنون بر دو كشور وارد شده، و آنچه از این پس وارد شود، مسؤولیتش بر دوش رژیم عراق و شخص صدام است .

ما همیشه و حتی در طول جنگ، مردم عراق را برادران مسلمان خود می دانسته ایم و هیچ گاه جز خیر برای آنان دردل نداشته ایم و حتی در اوج شرارتهای دشمن، برخوردهای اسلامی و انسانی ما با مردم عراق كه ذكر آن خارج از مقال است گواه صادق ما بر این مدعا بوده است . قاطعانه اعلام می كنم كه ملت عراق از وضع فعلی و پیامدهای آن سودی نخواهد برد و ما نه تنها به خاطر منافع خود، بلكه به دلیل آنچه بر منطقه و جهان اسلام می گذرد، این وضع را رد می كنیم و حكام عراق را به قبول حق و دوری از لجاجت فرا می خوانیم .

منبع :حدیث ولایت، ج 2، دفتر مقام معظم رهبری؛

پی نوشت:

1) مائده: 54

2) بحارالانوار، ج 78 ، ص 231