فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ اِنْحَرْحالا به شكرانه این نعمت، پروردگار خودت را عبادت كن. مكرر گفته ایم كه
عبادت مراحلی دارد: عبادتی كه از ترس جهنم است، عبادتی كه به آرزوی بهشت است و عبادتی
كه برای شكرگزاری است، كه پیغمبر فرمود و امیرالمؤمنین هم فرمود: عبادتی كه از ترس جهنم
باشد عبادت بردگان است (یعنی آن عبادت نوع كارش از قبیل كار بردگان می شود) و عبادتی كه
به طمع بهشت باشد عبادت تجارت پیشگان است و بازرگانی است. عبادت واقعی عبادتی است كه
شكرانه است؛ یعنی نه بیمی در آن است و نه امید و آرزویی
[1]. و پیغمبر می فرمود عبادت من
عبادت شاكرانه است. عایشه گفت: یا رسولَ اللّه تو كه خدا همه كارهایت را آمرزیده است؛ تو چرا
اینقدر خودت را به عبادت زحمت می دهی؟ فرمود: الا اكون عبدا شكورا
[2]تو می خواهی من بنده
شاكر نباشم؟ !
این است كه بعد از اینكه می گوید ما كوثر به تو عنایت كردیم، می فرماید بنابراین عبادت كن
خدا را، عبادتِ شاكرانه، عبادتِ از روی منتهای خوشحالی و مسرت.
[1] - . نهج البلاغه، حكمت 237.
[2] - . كافی ج /2ص 95 و بحار الانوار ج /16ص 263.