این است كه قرآن فرمود:
إِنّا أَعْطَیْناكَ اَلْكَوْثَرَما به تو كوثر دادیم. مسلّم در «كوثر» خیر كثیر نهفته
است. ولی آیا مقصود از «كوثر» خیر كثیر است یا چیزی كه منشأ خیر كثیر است؟ ظاهرا دومی
است. البته منشأ خیر كثیر هم خیر كثیر است. یعنی ما به تو چیزی دادیم كه از او خیر كثیر
برمی خیزد، یك منبع خیری به تو داده ایم كه هرگز منقطع نخواهد شد. حال مقصود چیست، بعد
عرض می كنم. چیزی ما به تو داده ایم كه هرگز منقطع نخواهد شد، منبعی كه برای همیشه جوشان
است. قرآن هیچ تفسیر نمی كند كه آن چشمه فزاینده چیست.
مقصود از آن منبع جوشان چیست؟ بعضی گفته اند مقصود این است كه ما به تو نبوت و وحی
و قرآن دادیم و در واقع ما چیزی به تو دادیم كه صدها هزار برابرِ فرزند ذكور، آن اثری كه باید
داشته باشد دارد. در واقع ما كاری برای تو كردیم كه تو را پدر بشر قرار دادیم. بعض دیگر گفته اند
مقصود همان نهر كوثری است كه در قیامت است. و بعضی گفته اند مقصود ذریه كثیر است و در
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 793
واقع مقصود شخص حضرت زهراست؛ یعنی دختری ما به تو دادیم كه از این دختر، تو آنقدر فرزند
پیدا كنی- آنهم چه فرزندانی! و ائمه از ذریه او پیدا بشوند- كه هیچ صاحبْ پسری این طور نیست.
قرینه اینكه مقصود از كوثر چنین چیزی است این است كه بعد می فرماید:
إِنَّ شانِئَكَ هُوَ اَلْأَبْتَرُ
دشمن تو خودش یك آدم بی دنباله است؛ یعنی: پس تو دنباله دار هستی، دنباله تو از ناحیه فرزندان
قطع نمی شود.
چون قرآن تصریح نكرده، شامل همه اینها می شود. خدا یك منبع خیری به پیغمبر داد كه از
آن منبع خیر همه اینها پیدا شد. حضرت زهرا هم اگر پیدا شد، از آن پیدا شد؛ آن نهری هم كه در
قیامت هست از این پیدا شد، و آن منبع خیر- همان طور كه بسیاری از مفسرین گفته اند- همان
چشمه فیاض وحی و نبوت است.