مردم عرب زمان جاهلیت مانند اغلب مردم ایلی و قبیله ای برای فرزند، آنهم فرزند ذكور، اهمیت
فراوانی قائل بودند. اختصاص به مردم عرب نداشت و مطلقا در زندگی قبیله ای و ایلی كه هر
قبیله ای خودش باید از خودش حمایت كند پسر ارزش زیادی داشت؛ چون همیشه پسر بوده است
كه می توانسته اسلحه به دست بگیرد و از خانواده و قبیله حمایت كند. در وقتی كه زندگی صورت
قومی و كشوری پیدا كند، مثل زندگیهای امروز، افراد خانواده نیاز ندارند كه هر خانواده یا فامیلی
خودش سلاح به دست بگیرد و از خودش حمایت كند؛ كشور اجمالا ارتش دارد. ممكن است
احیانا تمام افراد یك خانواده ارتشی باشند و هیچ كدام از افراد یك خانواده دیگر ارتشی نباشند.
ولی در گذشته هر قبیله ای باید خودش از خودش حمایت می كرد و لهذا خوشا به حال قبیله و
خانواده ای كه پسر داشت و بدا به حال قبیله و خانواده ای كه از پسر محروم بود. از پسر كه محروم
بودند از نیرو محروم بودند. درست مثل حالا كه در كشورهای امروز هر كشوری كه بمب اتم دارد
قویترین كشورهاست، هر خانواده و قبیله ای كه پسر داشت اسلحه روز و بمب اتم وقت را داشت و
آن كه نداشت نیروی دفاعی نداشت.