در آخر سوره آل عمران است:
یا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا اِصْبِرُوا [1]ای اهل ایمان صابر و خویشتن دار و
صاحب مقاومت باشید.
وَ صابِرُواو مصابره داشته باشید. «مصابره» نیز باب مفاعله است، یعنی
صبر متقابل داشته باشید، تو او را وادار به صبر كن او تو را وادار به صبر كند، صبر تو در او منعكس
شود صبر او در تو منعكس شود. شاید باز مقصود همان تواصی به صبر باشد. تو او را قولا و عملا
به صبر وادار كن، او تو را قولا و عملا به صبر وادار كند.
وَ رابِطُوا. همین طوری كه مفسرینی مثل
تفسیر المیزان بیان كرده اند
«رابِطُوا» همین تواصی به حق است. ای مؤمنین! پیوندهای خودتان را
با یكدیگر مستحكم كنید. امروز در دنیا چیزی معمول شده به نام «حزب» . حزب یعنی یك پیوند
آگاهانه میان افراد برقرار شدن و یكدیگر را شناختن و وظایف را در میان خود تقسیم كردن. هم
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 769
لغت «حزب» مال قرآن است:
أَلا إِنَّ حِزْبَ اَللّهِ هُمُ اَلْمُفْلِحُونَ [2]و در قرآن از «حزب اللّه» و «حزب
الشیطان» و «جند الشیطان» اسم برده شده، و هم معنی واقعی حزب، یعنی پیوندها؛ این كه یكدیگر
را بیشتر به هم پیوند بزنید، ارتباطات با یكدیگر برقرار كنید، وظایف و مسئولیتها را در میان
خودتان تقسیم كنید كه نتیجه این نشود كه چهارتا جاسوسی كه نام دین و مذهب روی خودشان
گذاشته اند
[3]پیوندهایشان با یكدیگر (
«رابِطُوا» ) در آن حدْ روشن و برقرار باشد كه اگر در
كوره دهی از دهات آذربایجان فردی از آنها وجود داشته باشد اینها می دانند كه یك چنین فردی
دارند، و اگر روزی آن فرد در آنجا مستمند شد، از تهران هم كه شده می روند به او رسیدگی
می كنند. ولی ما از حال خودمان خبردار نباشیم؛ همسایه ها از یكدیگر باخبر نباشند. این برخلاف
دستور قرآن است:
وَ رابِطُوا.
[3] - . [مقصود بهائیان دوره پهلوی است. ]