رَسُولٌ مِنَ اَللّهِ یَتْلُوا صُحُفاً مُطَهَّرَةً. `فِیها كُتُبٌ قَیِّمَةٌ. اینجا ضمنا به یك نكته دیگری اشاره شده است.
[پیغمبر به هر مناسبتی
[1]] آیات قرآن را تلاوت می كرد. همین وضع، خودش بیّنه بود. به معجزه هم
از آن جهت بیّنه می گویند كه دلیل روشن است. پیغمبر به علاوه قرآن یا قرآن كه پیغمبر آن را
می خواند [بیّنه است؛ ] چون شخصیت پیغمبر خودش یك حسابی بود. دوران چهل ساله ای كه
پیغمبر اكرم در میان مردم زندگی كرد آنچنان سابقه نورانی بود كه خود به خود به عنوان «صادق
امین» در میان همه مردم شناخته شده بود. می گفتند در وجود این جز صداقت و امانت چیز دیگری
نیست. شاید یك فلسفه اینكه خدای متعال پیغمبر را در چهل سالگی مبعوث كرد این بود كه در این
مدت مردم از نزدیك، او و خلق و خوی او را بشناسند. تاریخ می نویسد: بعد از اینكه پیغمبر اكرم
رسالت خودش را اظهار كرد و فرمود من به رسالت مبعوث شدم، عده زیادی می آمدند و می گفتند:
«یا محمد! اگر تو خودت بگویی من پیغمبرم و اگر واقعا خودت باور داری پیغمبر هستی، ما قبول
داریم. » یعنی شخص پیغمبر بیّنه بود.
[1] - . [چند ثانیه ای از بیانات استاد ضبط نشده است. ]