آن نزول دفعی كه تمام قرآن به صورت یك روح بر پیغمبر نازل شد همان است كه در ماه رمضان
بوده. در آن وقت هنوز پیغمبر مبعوث نبود. آن نزول قرآن ملاك بعثت پیغمبر نبود. وقتی كه
جبرئیل بر پیغمبر نازل شد و این قرآن و این روح و این حقیقت را به صورت الفاظ و كلمات بر
پیغمبر نازل كرد، آن است كه زمان بعثت پیغمبر است و در ماه رجب صورت گرفته است.
بنابراین تعارضی نیست میان اینكه قرآن در ماه رمضان به صورت دفعی بر پیغمبر نازل شده
باشد و اینكه نزول تفصیلی قرآن از ماه رجبِ بعد شروع شده باشد، كه بیست و سه سال هم ادامه
پیدا كرد. دلیلش هم این است كه در آنجایی كه كلمه «أَنْزَلْناهُ» یا «أُنْزِلَ» دارد اصلا تعبیر قرآن این
است كه «ما قرآن را، این كتاب را نازل كردیم» نه اینكه نزولش را شروع كردیم. به عبارت دیگر
قرآن در ماه رمضان نازل شد نه اینكه نزول قرآن در ماه رمضان شروع شد. می فرماید:
إِنّا أَنْزَلْناهُ
فِی لَیْلَةٍ مُبارَكَةٍ [1]. «ما این كتاب را در یك شب پر بركت نازل كردیم» نه اینكه آغاز نزول این كتاب
در یك شب پر بركت بود.