حال چرا قرآن این دو راه را «نجد» یعنی راه سخت و پرزحمت نامیده است؟ در آیات قبل هم
خواندیم:
لَقَدْ خَلَقْنَا اَلْإِنْسانَ فِی كَبَدٍ. چطور هم راه خیر صعب العبور است و هم راه شر؟ نكته اساسی
اینجاست. هر دو راه، سختی دارد اما تفاوت در این است كه راه خیر اولش سخت است و هرچه
انسان آن را طی می كند سهل تر و آسان تر می شود، مثل راهی كه اولش سربالایی است و در نیمه
افقی می شود و در آخر سراشیبی، ولی راه شر درست برعكس است، اولش خیلی آسان و جذاب و
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 555
دارای كشش است ولی هر چه انسان بیشتر طی می كند سخت تر می شود.