اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم
فَأَمَّا اَلْإِنْسانُ إِذا مَا اِبْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَكْرَمَنِ. `وَ أَمّا إِذا مَا اِبْتَلاهُ
فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهانَنِ. `كَلاّ بَلْ لا تُكْرِمُونَ اَلْیَتِیمَ. `وَ لا تَحَاضُّونَ عَلی طَعامِ
اَلْمِسْكِینِ. `وَ تَأْكُلُونَ اَلتُّراثَ أَكْلاً لَمًّا. `وَ تُحِبُّونَ اَلْمالَ حُبًّا جَمًّا [1].
آیات سوره مباركه فجر است. دو فراز از این سوره را در جلسه قبل تفسیر كردیم. فراز اول پنج آیه
كوتاه بود كه سوگند بود و فراز دوم در باره آن عذابی بود كه خدای متعال به قوم عاد و به فرعون و
فرعونیان مسلط كرد و عاقبت سوء كفران نعمت آنها.
از اینجا (
فَأَمَّا اَلْإِنْسانُ. . . ) شروع می كند به بیان یك اصل كلی كه آنچه قبلا راجع به عاقبت
قوم عاد و قوم فرعون گفته شد مصداق این اصل كلی است.