در قرآن آیه دیگری هم هست كه تأثیر فوق العاده عمل را ذكر می كند. می فرماید:
ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ اَلَّذِینَ أَساؤُا اَلسُّوای أَنْ كَذَّبُوا بِآیاتِ اَللّهِ [1]. پایان كار كسانی كه بد كرده اند این است كه آیات پروردگار را تكذیب می كنند
[2]؛ یعنی فساد عملی به فساد اعتقادی كشیده
می شود و منجر به فساد اعتقادی می شود. انسان نباید اشتباه كند و بگوید: «من اگر عملم بد است دلم و نیتم و عقیده ام خوب است» ،
قرآن این را قبول ندارد. این كه با وجود عمل بد، عقیده درست باشد برای مدت كمی درست است ولی پایان عملِ بد، عقیده فاسد
است.
این آیه را حضرت زینب (سلام اللّه علیها) خطاب به یزید پسر معاویه خوانده است. یزید كارش به جایی كشیده بود كه اظهار
می كرد و داد می كشید كه این حرفها دروغ است، نه خبری آمده و نه وحیی نازل شده است. می گفت:
لَعِبَتْ هاشِمُ بِالْمُلْكِ فَلا
خَبَرٌ جاءَ وَ لا وَحْیٌ نَزَل
لَسْتُ مِنْ خِنْدِفَ اِنْ لَمْ اَنْتَقِمْ
مِنْ بَنی اَحْمَدَ ما كانَ فَعَل
[3]
یزید با این شعرها اقرار به كفر كرد
[4]. حضرت زینب (سلام اللّه علیها) وقتی جوابش را داد، از
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 445
جمله این آیه را خواند. یعنی تو باید
هم این حرفها را بزنی. این زبان، زبانِ آن همه گناهان و فسق و فجورهایی است كه مرتكب شده ای. آدمی مثل تو غیر از این، پایان و
سرنوشتی ندارد. و صلّی اللّه علی محمد و آله الطاهرین.
باسمك العظیم الاعظم الاعزّ الاجلّ الاكرم یا اللّه. . .
پروردگارا دلهای ما به نور ایمان منوّر بگردان. دلهای ما را از زنگار معاصی به لطف خودت پاك بفرما. توفیق توبه و شستشوی روح
و قلب و دل به همه ما كرامت كن.
پروردگارا به ما توفیق عنایت بفرما كه وظیفه خود را بدون كم و كاست و كم فروشی انجام بدهیم.
پروردگارا انوار محبت و معرفت خودت و اولیای خودت را در دل ما بتابان.
پروردگارا اموات ما مشمول عنایت و مغفرت خودت قرار بده.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 446
[2] - . بنا بر یكی از تفاسیر این آیه.
[3] - . [ترجمه: هاشم با سطلنت و پادشاهی بازی كرد، پس نه خبری آمده و نه وحیی نازل شده است. من از فرزندان خندف نیستم اگر از اولاد احمد انتقام
آنچه را انجام دادند نگیرم. ]
[4] - . در جنگ بدر پیغمبر اكرم با قریش جنگید و قریش شكست خوردند. بعد جنگ احد پیش آمد. در جنگ احد در اثر غفلت آن رُمات تیراندازان یك شكست ابتدایی نصیب مسلمانان شد كه شصت هفتاد نفر از آنها كشته شدند. مردی از كفار قریش كه شاعر هم هست به نام عبداللّه بن زِبَعْری، در آنجا شعرهایی علیه مسلمین و به نفع كفار گفته بود. یزید همان شعرها را تكرار كرد به علاوه چند شعر كه خودش اضافه كرد.