از اینجا معلوم می شود كه مطفّفین از نظر قرآن جزو فجّار هستند، چون قرآن آنها را فاجر خوانده.
امیرالمؤمنین در ایام خلافتشان گاهی آن دِرّه و تازیانه ای كه داشتند برمی داشتند و در كوچه ها و
خیابانها می گشتند. گاهی به بازار می آمدند و فریاد می كشیدند: اَلتّاجِرُ فاجِرٌ اِلاّ مَنْ اَعْطی بِحَقٍّ وَ
اَخَذَ بِحَقٍّ (تاجر، فاجر است مگر اینكه به حق بدهد و به حق بگیرد) . اینجا هم قرآن كاسبهایی را
كه به حق نمی دهند
[1]فاجر نامیده است و فرموده: نوشته اینها در سجّین است. بعضی این جمله (
إِنَّ
كِتابَ اَلفُجّارِ لَفِی سِجِّینٍ ) را این طور تفسیر كرده اند: «سرنوشت اینها سجّین است» چون مقصود از
مكتوب، همان عملِ [نوشته شده ] است و نوشتن عمل هم غیر از نوشتن روی كاغذ است، در آنجا
حقیقت عملشان تجسم پیدا می كند. [پس معنی چنین می شود: ] اینها و اعمالشان در سجّین هستند.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 440
[1] - . به حق می گیرند ولی به حق نمی دهند.