بعضی افكار كه در میان ما مسلمانان رسوخ پیدا كرده است اگر ریشه آنها را درست بكاویم می بینیم كه از جای دیگر در طول تاریخ در میان ما رایج شده است نه از ما. بدون شك

مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 294

شهوت پرستی از نظر اسلام بد است، از نظر عقل و منطق هم بد است. شهوت پرستی حیوانیت است، انسانیت نیست. انسان شهوت پرست یعنی یك انسان ساقط شده در حیوانیت. اما آیا این بدین معنی است كه شهوات بد است؟ شهوات یعنی همین تمایلاتی كه خداوند در وجود انسان قرار داده است، مانند میل به خوردن، میل به آشامیدن، میل به جمال و زیبایی و معاشرت با جنس مخالف. آیا خود این میلها بد و ذاتا پلید است؟ اگر اینچنین باشد اولین سؤال این است كه بنابراین خلقت اینها خلقت یك امر زشت و پلید و خلقت امری است كه نباید خلق بشود؛ آیا این طور است؟ عده ای می گویند خدا آنها را خلق كرده برای اینكه انسان آنها را در مقابل خودش ببیند ولی اصلاً كاری به این كارها نداشته باشد چون بالذات بد است. این «بد» را خدا خلق كرده است فقط برای امتحان انسان و الاّ در اینكه بد است [شكی نیست. ] اگر انسان بتواند در تمام عمر به اندازه یك كشمش هم نخورد چه بهتر، ولی چاره ای نیست، اما هر چه كمتر بهتر. اگر یك مرد بتواند در تمام عمر با هیچ زنی كوچكترین تماسی نداشته باشد، مشروع یا غیرمشروع، چه بهتر، و همین طور یك زن؛ چون از یك بدی برای همیشه پرهیز كرده؛ زیرا خوردن و آشامیدن و خوابیدن و امر جنسی به هر حال بد و حیوانی است. اگر بشود كه اصلاً وجود نداشته باشد چه بهتر. آن وقت انسان خیلی منزّه است.

آیا این حرف درست است؟ غلط است. این، فكری از دنیای مسیحی است كه كم و بیش به میان مسلمانها آمده. تازه به دنیای مسیحی هم از جای دیگر (رم) رفته، یعنی در تعلیمات خودِ حضرت مسیح این طور نیست. و لهذا از نظر آنها پاكترین مردها و پاكترین زنها آن مردها و زنهایی هستند كه در همه عمر مجرد زیسته اند. قدّیسها از میان اینها باید انتخاب شوند. پاپ باید كسی باشد كه در عمرش زنی را لمس نكرده، حتی زن شرعی و حلال. كاردینالها همه از این قبیل باید باشند. عده ای زن و دختر برای مقدس زندگی كردن در عمر خود اساسا شوهر نمی كنند، می گویند ما می خواهیم با خدا ازدواج كرده باشیم (مقصودشان از خدا همان مسیح است) .

این منطقا غلط است. پس چه بد است؟ شهوت پرستی بد است. اگر انسان فقط خودش باشد و شهوت، معنایش این است كه در حد حیوانیت باقی مانده. ولی تو انسانی؛ انسان نبات هست، حیوان هم هست و چیز بالاتر هم هست. انسان باید انواع فضیلتها را داشته باشد كه در حیوان این گونه فضیلتها اصلاً معنی ندارد؛ فضیلت علم، فضیلت شجاعت، فضیلت عفاف، فضیلت عدالت، فضیلت تقوا، فضیلت عبادت، حق پرستی، خداپرستی. انسان باید خداپرست و حق پرست باشد، پرستش انحصارا از آنِ خداست. شهوت انسان در حدی كه مانع انسانیت انسان بشود بد است چون جلو راهش را گرفته، ولی در حدی كه مانع نشود یا حتی احیانا كمك هم باشد، نه تنها بد نیست، خیلی هم خوب است.

مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 295

این بود كه پیغمبر اكرم به شدت با بعضی از اصحابش كه می دید در بعضی مسائل افراط می كنند مبارزه كرد، فرمود: رَهبانیت از دین من نیست، دین من چنین دینی نیست. و اینهاست كه منطق اسلام را یك منطق معقول و قابل دفاع می كند. شهوت پرستی یعنی دنبال شهوت رفتن كه ملازم باشد با خدا را فراموش كردن. هرچه كه سبب فراموشی خدا و مسئولیت الهی بشود بد است.

شهوت پرستی یعنی كاری كه سبب از بین رفتن حقوق دیگران بشود، چون وقتی انسان خودش را وقف شهوات كرد دیگر حقوق دیگران را رعایت نمی كند. حالا اگر انسان بخورد و بیاشامد ولی این خوردن و آشامیدن نه یك لحظه او را از خدا غافل كند و نه سبب كوچكترین قصوری در انجام وظایف اخلاقی و اجتماعی اش بشود یك ذره هم بد نیست.