پس مرگ برای انسان فصل است میان جسم و روح، فصلی است كه قبلاً وصل و وحدت بوده؛
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 284
تدریجا این، راه خودش را می گیرد و آن راه خودش را، این كهنه و فرسوده می شود، می افتد و آن
رشد می كند، در هر راهی كه می افتد به اصطلاح گُنده می شود و بعد رابطه شان با یكدیگر قطع
می شود، مثل میوه سر درخت می شود كه یك اشاره بكنی می افتد، یا مثل همان گندمِ داخل كاه.