وَ إِذا قِیلَ لَهُمُ اِرْكَعُوا لا یَرْكَعُونَ . یكی از شئون تكذیبها را بیان می كند: به اینها گفته می شود ركوع
كنید خضوع كنید برای خدا، یعنی عبادت كنید، نمی كنند. بعضی اهل تفسیر نوشته اند كه این اشاره
به داستان قوم ثقیف است كه وقتی آمدند حضور پیغمبر اكرم تا مسلمان بشوند نماز را بر آنها
عرضه داشت، گفتند: همه دین تو خوب است ولی نماز را ما قبول نمی كنیم چون معنی نماز منحنی
شدن و خم شدن است و این دون شأن ماست؛ ما خم بشویم؟ ! كسی كه غرور جاهلیت به او اجازه
نمی داد كه اگر از دری وارد می شد كه كوتاه بود سرش را خم كند و می گفت: سردر را خراب كنید،
آیا من گردنم را كج كنم؟ ! چنین كسانی به پیغمبر می گویند: تو حالا به ما می گویی ركوع كنید،
سجود كنید، پیشانی به خاك بگذارید؟ !
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِینَ . وای در چنین روزی برای تكذیب
كنندگان و دروغ پنداران! بعد در آخرین آیه می فرماید:
فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ . این بیچارگانی
كه چنین سخن تازه ای را كه قرآن است تكذیب می كنند، آیا غیر از قرآن چیز دیگری پیدا خواهد
شد كه بتوانند به آن ایمان بیاورند؟ یعنی آن كسی كه به قرآن ایمان نیاورد دیگر به هیچ چیز
نمی تواند ایمان بیاورد. و صلّی اللّه علی محمّد و آله الطاهرین.
باسمك العظیم الاعظم الاعزّ الاجلّ الاكرم یا اللّه. . .
پروردگارا دلهای ما به نور ایمان منوّر بگردان.
پروردگارا دلهای ما را آماده قبول حق [بفرما. ]
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 281