شنیدم كه حدود چهل سال پیش دو روزنامه با یكدیگر رقیب بودند و به همدیگر فحش می دادند.
هر كدام وابسته به یك حزب بودند. این به آن فحش می داد و آن به این فحش می داد. اتفاقا
هیچ كدام از مدیران این روزنامه ها خودشان قلم رسا و گویایی برای این فحاشی و سرمقاله نویسی
نداشتند. یكی از اینها رفته بود شخصی را انتخاب كرده و به او گفته بود تو بیا هفته ای یك مقاله
بنویس، من به تو این قدر پول می دهم ولی به شرطی كه خیلی داغ بنویسی. دیگری هم اتفاقا به
همین شخص مراجعه كرد. او از كار این خبر نداشت و این از كار او. او هفته ای دو مقاله می نوشت.
در یك مقاله، فحش از زمین و آسمان پیدا می كرد به این مدیر روزنامه می داد و در مقاله دیگر به
آن مدیر فحش می داد. تا اینكه یك روز كه یك مقاله برای این روزنامه نوشته بود و یك مقاله
برای آن روزنامه، اشتباها مقاله هر روزنامه را در پاكت روزنامه دیگر گذاشت و فرستاد. آن دو
مدیر هم به اطمینان اصلاً مقالات را نمی خواندند. روز بعد كه دو روزنامه منتشر شد دیدند كه این
روزنامه به خودش فحش داده و آن روزنامه هم به خودش فحش داده، هر دو به خودشان فحش
داده بودند! حالا اگر انسان بخواهد این طور كار كند می شود در دو جا نام نویسی كند كه به
هیچ كدام ایمان نداشته باشد. این یك نوع تضاد است.