مسیحیها- بالاخص آنهایی كه تعصب مسیحی گری و یهودی گری دارند- جزو حرفهایی كه تبلیغ
كرده اند این است كه پیغمبر، اول كه ادعای پیغمبری كرد و تا در مكه بود بیش از این كه پیغمبر
قریش یا پیغمبر قوم عرب است دعویی نداشت، ولی بعدها وقتی كه به مدینه آمد و دید زمینه
توسعه هست- العیاذ باللّه- ادعای خودش را توسعه داد و گفت كه من پیغمبر همه مردم هستم. این
را من در قسمتهای اول كتاب خدمات متقابل اسلام و ایران ذكر كرده ام، بعد آیات زیادی از قرآن
را كه دلالت می كند بر اینكه قرآن می گوید من یك دعوت جهانی هستم و آن آیات بالاتفاق در
مكه نازل شده، ذكر كرده ام. یكی از آن آیاتی كه من در آنجا ذكر نكردم و الآن به آن توجه پیدا
كردم این آیه است، چون سوره
یا أَیُّهَا اَلْمُدَّثِّرُسوره مكی است بلكه جزو اولین آیات مكی است.
ما هِیَ إِلاّ ذِكْری لِلْبَشَرِ. نیست مگر مایه تنبّهی برای بشر (نه برای عرب، نه برای قریش) .
كَلاّ وَ
اَلْقَمَرِ. سخن مگو، سوگند به ماه.
وَ اَللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ. سوگند به شب آنگاه كه پشت كرده است. گفتیم
یعنی نیمه دوم شب، موقع سحرخیزی و مناجات.
وَ اَلصُّبْحِ إِذا أَسْفَرَ. سوگند به صبحگاهی،
بـ- ه سپیده دم آنگـ- ـاه كه پرده از چهره برمی دارد.
إِنَّها لَإِحْدَی اَلْكُبَرِ [1]كه این یكی از حادثه های
بزرگ جهان است.
این آیات در محیط مكه آن وقت نازل شده كه یك ده بزرگ و یك قصبه بوده، یعنی یك
جایی كه همه جمعیتش شاید از چهارصد خانوار تجاوز نمی كرده است. آنوقت این حادثه به نظر
قرشی ها چه می آمد؟ یك حادثه كوچك كه خیال می كردند خودشان می توانند جلو آن را بگیرند.
بعد از این سوگندها می فرماید:
إِنَّها لَإِحْدَی اَلْكُبَرِ. این یكی از آن حادثه های بزرگ جهان است.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 249
كوچك گرفته اید، خیال می كنید كوچك است؛ ولی یكی از بزرگترین حوادث جهان است.