اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم
وَ ما جَعَلْنا أَصْحابَ اَلنّارِ إِلاّ مَلائِكَةً وَ ما جَعَلْنا عِدَّتَهُمْ إِلاّ فِتْنَةً لِلَّذِینَ كَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ
اَلَّذِینَ أُوتُوا اَلْكِتابَ وَ یَزْدادَ اَلَّذِینَ آمَنُوا إِیماناً وَ لا یَرْتابَ اَلَّذِینَ أُوتُوا اَلْكِتابَ وَ
اَلْمُؤْمِنُونَ وَ لِیَقُولَ اَلَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ اَلْكافِرُونَ ما ذا أَرادَ اَللّهُ بِهذا مَثَلاً كَذلِكَ
یُضِلُّ اَللّهُ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدِی مَنْ یَشاءُ وَ ما یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلاّ هُوَ وَ ما هِیَ إِلاّ ذِكْری
لِلْبَشَرِ [1].
در دنباله جریانی كه مربوط به ولید بن مغیره مخزومی بود، بعد كه قرآن پایان كار او را كه به عذاب
الهی منتهی می شود بیان فرمود، جمله ای در آیه قرآن آمد كه این جمله برای كفار موضوع یك
سخن شد و آن جمله این بود كه درباره جهنم و آتش جهنم فرمود: عَلَیْها تِسْعَةَ عَشَرَ بر این آتش
نگهبانند نوزده (فقط كلمه نوزده، كلمه نفر یا غیر نفر نیست) یعنی نوزده نگهبان دارد.