چنین كسی كه به تعبیر قرآن فقط و فقط به عنوان پوشاندن حقیقت و به عنوان عناد ورزیدن [این
سخن را می گوید] در صورتی كه خودش هم می داند كه نامربوط می گوید
سَأُصْلِیهِ سَقَرَما هم به
زودی او را وارد سَقَر خواهیم كرد. وَ ما أدْریكَ ما سَقَرُ و تو چه می دانی سَقَر كه جایگاه این
شخص است چیست.
لا تُبْقِی وَ لا تَذَرُهمین قدر در وصفش این دو كلمه را می فرماید: نه باقی
می گذارد و نه رها می كند. جمله خیلی عجیبی برای وضع جهنم است. آتش دنیا و هر عذابی كه در
دنیا هست وقتی كه به شدت و نهایت اوج خودش برسد دیگر باقی نمی گذارد یعنی از بین می برد
ولی وقتی كه از بین برد دیگر رها می كند، دیگر چیزی نیست كه برایش [آتشگیره باشد، ] دیگر نو
نمی شود كه باز بار دیگر. ولی آن جهان جهان فنا نیست، هم از بین می برد و هم رها نمی كند:
كُلَّما
نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَیْرَها لِیَذُوقُوا اَلْعَذابَ [1]در سوره سَبِّحِ اسْمَ می خوانیم كه:
ثُمَّ
لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیی [2]می فرماید:
فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ اَلذِّكْری . `سَیَذَّكَّرُ مَنْ یَخْشی . `وَ یَتَجَنَّبُهَا اَلْأَشْقَی. `اَلَّذِی یَصْلَی اَلنّارَ
اَلْكُبْری . `ثُمَّ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیی [3]
نه می میرد و نه زندگی می كند، یك چنین حالتی.
لا تُبْقِی وَ لا تَذَرُنه ابقاء می كند (یعنی او را از بین می برد) و نه رهایش می كند.
لَوّاحَةٌ لِلْبَشَرِبشر را و بشره بشر را و چهره بشر را دگرگون كننده است؛ یعنی او كه از بین
نمی رود، ولی اگر ببینی كأنه چیز دیگری داری می بینی. عَلَیْها تِسْعَةَ عَشَرَ بر آن آتش نوزده موجود
(بعد گفته خواهد شد مَلَك) موكَّلند. بعد قرآن راجع به این عدد 19 كه چرا عدد 19 گفته شده است
بحث می فرماید كه باشد ان شاءاللّه در جلسه آینده روی این قضیه بحث كنیم.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 113
چون ایام محرم است باید حتما توسلی صورت گرفته باشد.