آیاتی كه گذشت همان قسمت اول این آیات است كه در این شرایط بر پیغمبر اكرم نازل شد كه
دیگر از جا برخاست و جامه را كَند و رفت در میان مردم و برای اولین بار فریادِ قولوا لا اله الا
الله تفلحوا را بلند كرد: ایها الناس! از هرچه شرك هست دوری بگزینید و به سوی توحید بگرایید،
بگویید معبودی جز خدا نیست، جز خدا هیچ موجودی لایق پرستش و اطاعت و كرنش نیست و
بشر جز در پیشگاه الهی در پیشگاه هیچ موجودی نباید كرنش كند. از همه چیز آزاد بودن و به
حق پیوستن. همین یكی را، یك لا اله الاّ اللّه به حقیقت بگویید (نه فقط به زبان بیاورید؛ به زبان
آوردنش كه كار خیلی آسانی است) ، اهل لا اله الاّ اللّه بشوید، همین قدر كه اهل لا اله الاّ اللّه
بشوید و نفی هر معبودی و هر موجودی را به عنوان معبودیت بكنید و معبودیت را منحصر به ذات
حق نمایید رستگاری شما در همین جاست: قولوا لا اله الا الله تفلحوا.
پیغمبر صلی الله علیه و آله از همین جا درگیری اش با مردم شروع شد، برای اینكه آنها دهها و صدها معبود
در میان خودشان داشتند و دعوت پیغمبر را اهانت به معبودهای خودشان تلقی می كردند و از
همین جا دشمنیها شروع شد. این قسمتهایی كه بعد می خوانیم متصل به آنها از نظر زمان نیست،
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 95
اینها از نظر زمانی با فاصله آمده، یعنی بعد از آنكه پیغمبر از جای خودش حركت و مردم را
دعوت كرد و عده زیادی مخالف پیدا كرد و صف بندی در مقابلش شد و كشمكشها و درگیریهایی
رخ داد، بعد از مدتها این قسمتهای بعد نازل شده است:
فَإِذا نُقِرَ فِی اَلنّاقُورِ. `فَذلِكَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ. `عَلَی اَلْكافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ.