خود قرض الحسنه دادن یك عبادت بسیار بسیار بزرگ است و خوشبختانه اخیرا در بسیاری از
مساجد صندوقهایی رایج شده است (صندوق جاوید، ذخیره جاوید، صندوق رضوی و. . . كه در
همین قلهك خودمان هم هست) كه عده ای می آیند پول می گذارند در صندوقها و بعد آن پولها به
قرض الحسنه داده می شود و قهرا یك عده مردم مضطر، به یك گناه بسیار بزرگ یعنی ربا دادن
مجبور نمی شوند و قهرا آن دیگری هم به ربا خوردن. این یكی از بزرگترین سنتهاست و باید
كوشش كرد زنده ترش كرد؛ در صورتی كه كار سختی هم نیست. كافی است هر خانواده ای نفری
صد تومان به صندوق ذخیره ای كه نزدیك منزلشان هست بسپارد. (تا آنجایی كه من می شناسم و
می دانم، آن صندوقهای خیریه ای كه وجود دارد همه شان هم امین و درست و خوش سابقه هستند،
خودتان هم بهتر می توانید تحقیق كنید. ) حد اقل انسان برای هركدام از اعضای خانواده اش صد
تومان، دویست تومان، پانصد تومان- هركسی به اندازه وسع خودش- آنجا بسپارد، هر روز هم
بخواهد می تواند از حساب بردارد. این پول دائما در جریان است. او می آید قرض می گیرد و پس
می دهد، دیگری همین طور. این خودش یك خیریه ثابتی است، نباید از این غافل بود. گذشته از
این، مبارزه با این نظام ربوی كثیف موجود است. این كار اگر توسعه پیدا كند جلو خیلی از كارهای
ربوی گرفته می شود. این جور اقدام كردن در این صندوقهای قرض الحسنه، الآن به نظر من در حد
وجوب است؛ این كار را بكنید.
قرآن هر كار خیر مالی را قرض الحسنه به خدا دادن حساب می كند، هم این قرض الحسنه های
متعارف را و هم آنجا كه شما به طور مجانی در یك كار خیر گام برمی دارید و مالی خرج می كنید
قرآن می گوید تو به خدای خودت قرض الحسنه داده ای، طلبكارِ از خدای خودت هستی:
مَنْ ذَا
اَلَّذِی یُقْرِضُ اَللّهَ قَرْضاً حَسَناً [1]*كیست كه به خدا قرض الحسنه بدهد؟ مگر خدا هم احتیاج به
قرض الحسنه دارد؟ نه، این تعبیر یعنی اگر تو به بنده مستحق من قرض الحسنه بدهی به من
قرض الحسنه داده ای.
چه تعبیر عالیی بعدش هست:
وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اَللّهِ هُوَ خَیْراً وَ أَعْظَمَ
أَجْراً. هرچه را برای خود پیش بفرستید از كار خیر و خوبی، هر كار خیری كه بكنید، این را برای
خودتان پیش از خودتان پیش فرستاده اید، جلوتر فرستاده اید، بعد یك روزی كه به نزد پروردگار
برگردید می بینید كار خیرتان را آنجا خدا نگهداری كرده. خدا كار خیر را نمی گذارد گم [بشود]
بلكه بهتر از آنچه كه شما فرستاده اید در آنجا هست. مثل اینكه آدم یك بره ای را به نزد یك
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 81
شخص مطمئنی بفرستد، بعد از یك سال وقتی به سراغش برود ببیند این بره به اصطلاح یك بخته
شده. آنچه كه پیش می فرستی در نزد پروردگار، گم نمی شود، او را در نزد پروردگار می بینی بهتر،
عظیم الاجرتر، بزرگتر از آنچه كه سپرده ای.
وَ اِسْتَغْفِرُوا اَللّهَ إِنَّ اَللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ . طلب مغفرت كنید از
خدای خود كه خدای شما آمرزنده و مهربان است. این سوره مباركه تمام شد.
عصر تاسوعا و شب عاشوراست، یعنی موقعی كه امام حسین علیه السلام در محاصره واقع شد: ان
تاسوعا یوم حوصر فیه الحسین علیه السلام. در این روز بود كه برای یاران اباعبداللّه، اطفال و
بچه ها روشن شد كه دیگر برای آنها یار و یاوری نخواهد آمد، و اینها سخت در محاصره دشمن
قرار گرفتند. در مثل امروز كه روز تاسوعاست حادثه مهمی پیش آمد.