تا اینجا درباره اینها به شكل مُغایَب صحبت می فرمود، یكمرتبه خود اینها مخاطب قرار می گیرند
- كه ممكن است فقط همان مكذبین مخاطب باشند و ممكن است عموم؛ و فرق نمی كند، اگر
مكذبین هم باشند به اعتبار این است كه اینها رؤسا هستند- رو می كند به آنها، قرآن خودش
مستقیم با اینها حرف می زند:
إِنّا أَرْسَلْنا إِلَیْكُمْ رَسُولاً شاهِداً عَلَیْكُمْ كَما أَرْسَلْنا إِلی فِرْعَوْنَ رَسُولاً. `فَعَصی فِرْعَوْنُ اَلرَّسُولَ فَأَخَذْناهُ أَخْذاً وَبِیلاً. ای مردم! ای مكذبین اولی النعمة! ما به سوی شما
فرستاده ای فرستادیم، پیامبری فرستادیم آنچنان كه به سوی فرعون فرستادیم؛ یعنی داستان موسی
و فرعون دارد تكرار می شود؛ چون آنها این داستان را اجمالاً از یهودیها شنیده بودند و كما بیش
باخبر بودند. جمله
«إِنّا أَرْسَلْنا إِلَیْكُمْ رَسُولاً شاهِداً عَلَیْكُمْ كَما أَرْسَلْنا إِلی فِرْعَوْنَ رَسُولاً» به معنی
این است كه به هوش باشید، توجه داشته باشید داستان فرعون و موسی دارد تكرار می شود، یعنی
شما الآن در آن موقعیت فرعونی قرار گرفته اید، فرعون هم مثل شما یك مكذب اولی النعمة بود. او
هم به دلیل اینكه همه چیز داشت این گونه شد. همین ثروتها و مكنتها و قدرتها او را فرعون كرد و
او را مكذِّب كرد، شما هم عینا چنین وضعی را دارید، و شما سرنوشتی بهتر از او پیدا نمی كنید. در
واقع كأنه مطلب این است كه شما هرچه بخواهید باشید باز هم انگشت كوچكه فرعون هستید،
داستان فرعون و موسی است كه دارد تكرار می شود. آنها آن روز باور نمی كردند كه داستان فرعون
و موسی است. مگر فرعون در زمان خودش باور می كرد كه یك موسی با برادرش به شكل دو تا
چوپان، همه سرمایه شان دو تا عصای چوبی باشد، بعد كاخ فرعونی را این دوتا چوپان وش
واژگون كنند؟ اینها هم باورشان نمی آمد.
قرآن می گوید تاریخ دارد تكرار می شود.
فَعَصی فِرْعَوْنُ اَلرَّسُولَ فَأَخَذْناهُ أَخْذاً وَبِیلاًفرعون از
فرمان پیامبر خدا سرپیچی كرد، ما او را گرفتیم و چه سخت هم گرفتیم، یعنی درباره شما همین
تكرار می شود. این قرینه است بر اینكه جمله
«ذَرْنِی وَ اَلْمُكَذِّبِینَ أُولِی اَلنَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِیلاً» اشاره
به همان داستان بدر است، چون وضع اینها را به وضع فرعون تشبیه می كند و فرعون، هم در دنیا
خدا او را گرفت و هم در آخرت برای او عذابی دردناك آماده كرده بود؛ یعنی شما نیز در همین
دنیا مغلوب رسول ما خواهید شد و در آن دنیا هم وضعتان روشن است. و لهذا اینجا می فرماید:
مجموعه آثار شهید مطهری . ج28، ص: 67
فَعَصی فِرْعَوْنُ اَلرَّسُولَ فَأَخَذْناهُ أَخْذاً وَبِیلاً. فرعونِ با آن قدرت، با آن عظمت، آن مكذب
اولی النعمه بزرگ، آن بت بزرگ، ما او را گرفتیم گرفتن بسیار سختی. این دنیایش بود.
فَكَیْفَ تَتَّقُونَ
إِنْ كَفَرْتُمْ یَوْماً یَجْعَلُ اَلْوِلْدانَ شِیباً. این تازه صد در دنیایش است، آن هزار در آخرتش را ببینید
دیگر چه خواهد بود! یعنی این كه دنیایش است آخرتش دیگر واویلاست! چگونه شما فرار
خواهید كرد و پرهیز خواهید كرد و خود را نگه خواهید داشت اگر به كفرتان باقی بمانید، از روزی
كه سختیهای آن روز بچه ها را پیر می كند؟ !
البته مقصود این نیست كه در آنجا بچه ها عملاً پیر می شوند. در لسان عرب این مطلب هست،
در فارسی هم كم و بیش شاید باشد كه وقتی می خواهند بگویند مصیبت خیلی دردناك است
می گویند ای آقا! یك شدتی، یك مصیبتی گرفتار شدیم از آن مصیبتهایی كه جوان را پیر می كند و
پیر را به گور می كشاند.