مرحوم آخوند می فرماید: این اشكال هم وارد نیست؛ چون فرق است میان حركت
نفسانی و حركت طبعی و قسری. در حركت نفسانی چون پای شعور در میان است،
می توان گفت كه سرعت و بطوبستگی دارد به اراده و شعور؛ یعنی موجود شاعر و
مُدرِك می تواند قطع نظر از مقدار قوه محركه و هر چیز دیگر، این حركت را تنظیم
كند. اما در حركت طبعی و قسری چنین ملاكی برای [تنظیم حركت ] وجود ندارد.
بنابراین اختصاص دادن دلیل اشكالی ندارد.