جواب این اشكال از مطالب گذشته واضح است. ما گفتیم تقدم و تأخرْ ذاتی زمان
است و جزئی از زمان كه تقدم دارد بر جزء دیگر، این تقدم عین ذاتش است. ما در
دار وجود حقیقتی را كشف كرده ایم كه وجودش عین تصرّم و عین قوه و فعلیت و
عین تقدم و تأخر است. پس تقدمِ جزءِ متقدمِ زمان بر جزء دیگر، نه به ملاك این
است كه آن جزء متقدم در زمانی است كه آن زمانْ مقدم است بر زمانِ جزء متأخر،
بلكه ملاكش ذات خودش است. پس تسلسل لازم نمی آید.