می فرمایند: «آن» دارای دو معنی است: یكی معنایی كه فرع زمان و صفت برای
زمان است، و دیگری معنایی كه زمان فرع آن است
[1].
حق این بود كه ایشان در اینجا برای «آن» سه معنی ذكر می كردند، ولی شاید
مجموعه آثار شهید مطهری . ج12، ص: 264
چون فقط دو معنی از این سه معنی را صحیح و معقول می دانند، فرموده اند «آن»
دارای دو معنی است. اگر معنای «آن» را اعم از معنی صحیح و معقول و معنی
نامعقول بگیریم باید سه معنی برایش ذكر كنیم، مخصوصا اینكه معنایی كه ایشان
ذكر نكرده اند شایعتر و رایجتر است و اذهان بیشتر متوجه این معنی است. ما اول از
آن معنایی شروع می كنیم كه مرحوم آخوند در اینجا ذكر نكرده اند.
[1] - . تفصیل این دو معنا بعدا روشن خواهد شد. «آن» به معنای دوم- كه زمان فرع بر آن است و به تعبیر
دیگر: راسم و سازنده زمان است- در آخر فصل در پنج شش سطر بیان می شود. نظریات مرحوم آخوند در باب «آن» به معنای دوم به اصطلاح: «آنِ» سیال چندان هماهنگ نیست.