ممكن است بگویید مقصودشان از اینكه می گویند: «العالم حادث» این است كه
«العالم لیس بقدیم» .
جواب می دهیم: از آنها می پرسیم: مقصود شما از «قدیم» چیست؟ اگر مقصود
شما همان معنایی است كه فلاسفه از «قدیم ذاتی» اراده می كنند (یعنی شیئی كه به
ذات خودش و در مرتبه ذات خودش بی نیاز از علت است) ، كسی منكر حدوث
عالم به این معنا نیست. اما اگر بگویید مقصودمان از اینكه می گوییم «عالم قدیم
نیست» این است كه «عالم دائم نیست» ، می گوییم «دائم نیست» به همان تحلیلها
برمی گردد؛ «دائم نیست» یعنی قطع می شود؛ یعنی وجودش مسبوق به عدم است.
مرحوم آخوند وجوه دیگری هم ذكر كرده اند كه از رو می خوانیم.