دلیل دیگر كه می توان به آن تمسك جست آیه ی جلباب است كه می فرماید: «یا أَیُّهَا اَلنَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ اَلْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ. . . » ای پیامبر! به همسرانت و دخترانت و همسران مؤمنین بگو كه جلبابهای (روسریها) خویش را به خود نزدیك سازند. . .

این استدلال مبنی بر این است كه جمله ی «نزدیك سازند روسریهای خویش را» كنایه باشد از اینكه با روسریها چهره ی خویش را بپوشانند؛ همچنانكه بسیاری از مفسران مانند زمخشری در كشّاف و فیض در صافی اینچنین تفسیر كرده اند.

ولی ما در یكی از فصلهای گذشته تحت عنوان «حریم عفاف» ثابت كردیم این تفسیر هیچ مبنایی ندارد؛ نظر برخی مفسرین دیگر مانند تفسیر المیزان را تأیید كردیم.

تا آنجا كه من الآن به خاطر دارم هیچ فقیهی به این آیه به عنوان یكی از ادلّه ی وجوب سَتر استناد نجسته است.