حقیقت امر این است كه در مسأله ی پوشش- و به اصطلاح عصر اخیر حجاب- سخن در این نیست كه آیا زن خوب است پوشیده در اجتماع ظاهر شود یا عریان؟ روح سخن این است كه آیا زن و تمتعات مرد از زن باید رایگان باشد؟ آیا مرد باید حق داشته باشد كه از هر زنی در هر محفلی حداكثر تمتعات را به استثنای زنا ببرد یا نه؟ .

اسلام كه به روح مسائل می نگرد جواب می دهد: خیر، مردان فقط در محیط خانوادگی و در كادر قانون ازدواج و همراه با یك سلسله تعهدات سنگین می توانند از زنان به عنوان همسران قانونی كامجویی كنند، اما در محیط اجتماع استفاده از زنان بیگانه ممنوع است. و زنان نیز از اینكه مردان را در خارج از كانون خانوادگی كامیاب سازند به هر صورت و به هر شكل ممنوع می باشند.

درست است كه صورت ظاهر مسأله این است كه زن چه بكند؟ پوشیده بیرون بیاید یا عریان؟ یعنی آن كس كه مسأله به نام او عنوان می شود زن است و احیاناً مسأله با لحن دلسوزانه ای طرح می شود كه آیا بهتر است زن آزاد باشد یا محكوم و اسیر و در حجاب؟ اما روح مسأله و باطن مطلب چیز دیگر است و آن اینكه آیا مرد باید در بهره كشی جنسی از زن، جز از جهت زنا، آزادی مطلق داشته باشد یا نه؟ یعنی آن كه در این مسأله ذی نفع است مرد است نه زن، و لااقل مرد از زن در این مسأله ذی نفع تر است. به قول ویل دورانت:

«دامنهای كوتاه برای همه ی جهانیان بجز خیاطان نعمتی است. » .

پس روح مسأله، محدودیت كامیابیها به محیط خانوادگی و همسران مشروع، یا آزاد بودن كامیابیها و كشیده شدن آنها به محیط اجتماع است. اسلام طرفدار فرضیه ی اول است.

از نظر اسلام محدودیت كامیابیهای جنسی به محیط خانوادگی و همسران مشروع، از جنبه ی روانی به بهداشت روانی اجتماع كمك می كند، و از جنبه ی خانوادگی سبب تحكیم روابط افراد خانواده و برقراری صمیمیت كامل بین زوجین می گردد، و از جنبه ی اجتماعی موجب حفظ و استیفای نیروی كار و فعالیت اجتماع می گردد، و از نظر وضع زن در برابر مرد، سبب می گردد كه ارزش زن در برابر مرد بالا رود.

فلسفه ی پوشش اسلامی به نظر ما چند چیز است. بعضی از آنها جنبه ی روانی دارد و بعضی جنبه ی خانه و خانوادگی، و بعضی دیگر جنبه ی اجتماعی، و بعضی مربوط است به بالابردن احترام زن و جلوگیری از ابتذال او.

حجاب در اسلام از یك مسأله ی كلی تر و اساسی تری ریشه می گیرد و آن این است كه اسلام می خواهد انواع التذاذهای جنسی، چه بصری و لمسی و چه نوع دیگر، به محیط خانوادگی و در كادر ازدواج قانونی اختصاص یابد، اجتماع منحصراً برای كار و فعالیت باشد. برخلاف سیستم غربی عصر حاضر كه كار و فعالیت را با لذتجوییهای جنسی به هم می آمیزد اسلام می خواهد این دو محیط را كاملاً از یكدیگر تفكیك كند. اكنون به شرح چهار قسمت فوق می پردازیم: