شك نیست كه هر چیزی كه موجب تحكیم پیوند خانوادگی و سبب صمیمیت رابطه ی زوجین گردد برای كانون خانواده مفید است و در ایجاد آن باید حداكثر كوشش مبذول شود، و بالعكس هر چیزی كه باعث سستی روابط زوجین و دلسردی آنان گردد به حال زندگی خانوادگی زیانمند است و باید با آن مبارزه كرد.

اختصاص یافتن استمتاعات و التذاذهای جنسی به محیط خانوادگی و در كادر ازدواج مشروع، پیوند زن و شوهری را محكم می سازد و موجب اتصال بیشتر زوجین به یكدیگر می شود.

فلسفه ی پوشش و منع كامیابی جنسی از غیرهمسر مشروع، از نظر اجتماع خانوادگی این است كه همسر قانونی شخص از لحاظ روانی عامل خوشبخت كردن او به شمار برود؛ در حالی كه در سیستم آزادی كامیابی، همسر قانونی از لحاظ روانی یك نفر رقیب و مزاحم و زندانبان به شمار می رود و درنتیجه كانون خانوادگی براساس دشمنی و نفرت پایه گذاری می شود.

علت اینكه جوانان امروز از ازدواج گریزانند و هر وقت به آنان پیشنهاد می شود، جواب می دهند كه حالا زود است، ما هنوز بچه ایم، و یا به عناوین دیگر از زیر بار آن شانه خالی می كنند همین است؛ و حال آنكه در قدیم یكی از شیرین ترین آرزوهایجوانان ازدواج بود. جوانان پیش از آنكه به بركت دنیای اروپا كالای زن اینهمه ارزان و فراوان گردد «شب زفاف را كم از تخت پادشاهی» نمی دانستند.

ازدواج در قدیم پس از یك دوران انتظار و آرزومندی انجام می گرفت و به همین دلیل زوجین یكدیگر را عامل نیكبختی و سعادت خود می دانستند، ولی امروز كامجوییهای جنسی در غیركادر ازدواج به حد اعلی فراهم است و دلیلی برای آن اشتیاقها وجود ندارد.

معاشرتهای آزاد و بی بند و بار پسران و دختران ازدواج را به صورت یك وظیفه و تكلیف و محدودیت درآورده است كه باید آن را با توصیه های اخلاقی و یا احیاناً- چنانكه برخی از جراید پیشنهاد می كنند- با اعمال زور بر جوانان تحمیل كرد.

تفاوت آن جامعه كه روابط جنسی را محدود می كند به محیط خانوادگی و كادر ازدواج قانونی، با اجتماعی كه روابط آزاد در آن اجازه داده می شود این است كه ازدواج در اجتماع اول پایان انتظار و محرومیت، و در اجتماع دوم آغاز محرومیت و محدودیت است. در سیستم روابط آزاد جنسی پیمان ازدواج به دوران آزادی دختر و پسر خاتمه می دهد و آنها را ملزم می سازد كه به یكدیگر وفادار باشند و در سیستم اسلامی به محرومیت و انتظار آنان پایان می بخشد.

سیستم روابط آزاد اولاً موجب می شود كه پسران تا جایی كه ممكن است از ازدواج و تشكیل خانواده سر باز زنند و فقط هنگامی كه نیروهای جوانی و شور و نشاط آنها رو به ضعف و سستی می نهد اقدام به ازدواج كنند و در این موقع زن را فقط برای فرزند زادن و احیاناً برای خدمتكاری و كلفتی بخواهند، و ثانیاً پیوند ازدواجهای موجود را سست می كند و سبب می گردد به جای اینكه خانواده بر پایه ی یك عشق خالص و محبت عمیق استوار باشد و هر یك از زن و شوهر همسر خود را عامل سعادت خود بداند برعكس به چشم رقیب و عامل سلب آزادی و محدودیت ببیند و چنانكه اصطلاح شده است یكدیگر را «زندانبان» بنامند.

وقتی پسر یا دختری می خواهد بگوید ازدواج كرده ام، می گوید برای خودم زندانبان گرفته ام. این تعبیر برای چیست؟ برای اینكه قبل از ازدواج آزاد بود هر كجا بخواهد برود، با هركس بخواهد برقصد، بلاسد، هیچ كس نبود كه بگوید بالای چشمت ابروست. ولی پس از ازدواج این آزادیها محدود شده است، اگر یك شب دیر به خانه بیاید مورد مؤاخذه ی همسرش قرار می گیرد كه كجا بودی؟ و اگر در محفلی با التهاب بادختری برقصد همسرش به او اعتراض می كند. واضح است كه روابط خانواده در چنین سیستمی تا چه اندازه سرد و سست و غیرقابل اطمینان است.

بعضیها مانند برتراند راسل پنداشته اند كه جلوگیری از معاشرتهای آزاد صرفاً به خاطر اطمینان مرد نسبت به نسل است؛ برای حل اشكال، استفاده از وسائل ضدآبستنی را پیشنهاد كرده اند؛ درصورتی كه مسأله، تنها پاكی نسل نیست؛ مسأله ی مهم دیگر ایجاد پاكترین و صمیمی ترین عواطف بین زوجین و برقرار ساختن یگانگی و اتحاد كامل در كانون خانواده است. تأمین این هدف وقتی ممكن است كه زوجین از هرگونه استمتاع از غیرهمسر یا همسران قانونی چشم بپوشند، مرد چشم به زن دیگر نداشته باشد و زن نیز درصدد تحریك و جلب توجه كسی جز شوهر خود نباشد و اصل ممنوعیت هر نوع كامیابی جنسی در غیر كادر خانواده حتی قبل از ازدواج هم رعایت گردد.

به علاوه، زنی كه تا اینجا پیش رفته است كه به پیروی از امثال راسل و تقلید از صاحبان مكتب «اخلاق نوین جنسی» با داشتن همسر قانونی عشق خود را در جای دیگر جستجو می كند و با مرد مورد عشق و علاقه ی خود همبستر می شود، چه اطمینانی هست كه به خاطر همسر قانونی كه چندان مورد علاقه اش نیست وسائل ضدآبستنی به كار برد و از مرد مورد عشق و علاقه ی خود آبستن نشود و فرزند را به ریش همسر قانونی نبندد؟ قطعاً چنین زنی مایل است كه فرزندی كه به دنیا می آورد از مرد مورد علاقه اش باشد نه از مردی كه فقط به حكم قانون همسر اوست و الزاماً به حكم قانون نباید از غیر او آبستن شود. همچنان مرد نیز طبعاً علاقه مند است كه از زن مورد عشق و علاقه اش فرزند داشته باشد نه از زنی كه با زور قانون به او پیوند كرده اند. دنیای اروپا عملاً نشان داده است كه با وجود وسائل ضدآبستنی آمار فرزندان غیرمشروع وحشت آور است.