ممكن است این نظریه را به این تعبیر بگوییم كه معیار فعل اخلاقی، ایثار است. ولی باید دید ایثار به چه انگیزه ای صورت می گیرد. گاهی انسان ایثار می كند و غیر را بر خود مقدّم می دارد به خاطر حبّ شهرت و خوشنامی یا به خاطر تعصبات قومی و فامیلی و غیره. خیلی اوقات اتفاق می افتد كه افرادی تحت تأثیر احساسات خاص میهنی یا غیرمیهنی یا خودخواهی و یا برای اینكه نامشان در تاریخ بماند، حتی خود را فدا هم می كنند. تازه این افراد، خودخواهان بزرگی نیز هستند. پس صرف ایثار را نمی توان معیار فعل اخلاقی نامید، زیرا ایثار با خودخواهی هم جور در می آید. باز تعبیر اول كه گفتیم: «هر فعلی كه انگیزه اش دگرخواهی باشد نه خودخواهی، فعل اخلاقی است» از این تعبیر كاملتر بود، ولی چنانكه گفتیم آن هم كافی نیست.