در جلسه پیش بحث ما در اطراف این مطلب دور می زد كه در اسلام، هم دعوت به علم شده است و هم دعوت به عقل (به معنی تعقل) و فرق ایندو را ذكر كردیم كه علم به معنی آموزش و فراگیری است ولی تنها فراگیری كافی نیست و آنچه كه در زمینه فراگیری ضرورت دارد، مسئله تفكر كردن در ماده های فرا گرفته شده است. اول در نظر داشتم كه به همین خلاصه اكتفا كنیم و بگذریم، ولی بعد رجوع كردم به یادداشتهایی كه چندین سال پیش در موضوع عقل و فكر داشتم، دیدم مسائلی هست كه حیف است ولو به طور اجمال آنها را ذكر نكنیم. گو اینكه اغلب كه بر این مسائل عبور می كنیم خیال می كنیم كه یك عده مسائل نظری بیان شده اند، ولی هدف از این بیانها تعلیم و تربیت است و اینها برای آن گفته شده است كه افراد مسلمان باید این جور بار بیایند. ابتدا از آنچه كه در باب عقل آمده است شروع می كنیم.