برای مسئله ی اینكه زن مظهر زیبایی است و به همین جهت تمایل
به خودنمایی و تجلّی و ایجاد عشق دارد، مقدمه ی عارفانه ی جامی بر
یوسف و زلیخا از جنبه ی عرفانی باید مورد توجه واقع شود، آنجا كه
می گوید:
در آن خلوت كه هستی بی نشان بود
به كنج بیخودی عالم نهان بود
از نظر عرفانی، راز آفرینش از نظر بدءْ حسن است و از نظر عودْ
عشق.
در ریحانة الادب جلد 4، صفحه ی 280 از وحشی نقل می كند:
تا مقصد عشاق، ره دور و دراز است
یك منزل از آن، بادیه ی عشق مجاز است
عشق است كه سر در قدم ناز نهاده است
حسن است كه می گردد و جویای نیاز است
رجوع شود به ورقه ی زن و علاقه به جلب دل مرد.