در جزوه ی «خداپرستی و افكار روز» می نویسد: اروپایی به عشق و جمال طور دیگر نظر می كند، چیز دیگر می خواهد. هنر و موسیقی و نقاشی برای او كمتر تخدیر اعصاب و تحریك شهوات است تا تهییج احساسات عالیه ی انسانی و ابتكار انواع مضامین و مظاهر جدید. هنر در آنجا یك نوع مكتبی برای نشان دادن و شناختن اسرار و استعدادهای بشری از یك طرف و تربیت او برای مراحل تكاملی توأم با عمل و حركت از طرف دیگر می باشد، به هیچ وجه جنبه ی تخدیر اعصاب و افكار و توقف در فعالیت و امید و تخریب جسم و جان را كه از ممیزات اصلی هنرهای متداول ماست ندارد.