به طوركلی عبادت یك حاجت اصلی روحی است. یكی از ابعادروحی انسان به قول امروز و یا یكی از استعدادهای روحی انسان كه باید برآورده شود، پرستش و تقدیس و پیوند دادن خود فانی به حقیقت باقی است. محرومیت از آن، بیماری روانی- اجتماعی از قبیل عصیانها و طغیانهای بی هدف و مقصد به وجود می آورد.

در سرمقاله ی اطلاعات 28 مرداد 47 تحت عنوان «? 2+2» از كتابی كه اخیراً در پاریس انتشار یافته ظاهرأ به نام «سیمای واقعی شورش و انقلاب ماه مه فرانسه» كه شعارهای انقلابیون را نقل و از آنها استنتاج كرده، نقل كرده است. به قول این كتاب:

«جامعه شناسانی كه درباره ی حوادث ماه مه مطالعه كرده اند اكثراً عقیده دارند وقایع ماه مه «یك عكس العمل عصبی است از طرف نسل جوان فرانسه در قبال زندگی ویژه ی قرن بیستم» گرچه به ظاهر برای ساقط كردن حكومت دوگل و روی كار آوردن یك حكومت دست چپی بود. » می گوید:

«حوادث ماه مه صرفاً یك شورش كور و بی هدف بود كه طبعاً استعداد انحراف به هر طرف، مخصوصاً به جانب ویرانگری و خرابكاری و قتل و انهدام داشته است. » این شخص مدعی است شعار دیوارها بهتر و بیشتر از ادعاهای لفظی و تظاهرات قولی راست می گویند و شهادت می دهند.

می نویسد:

«دیوارها می گویند: شورش ماه مه فرانسه نه تنها یك شورش كور بلكه در عین حال كر و گنگ نیز بود كه غالباً شورشیان نمی دانستند چه می خواهند. . . آنها فقط می خواستند فریادی ازحلقومشان خارج شود، حال مفهوم و مضمون آن چه باشد برای آنها فرق نداشت. برخی از شورشیان حرفی برای گفتن و شعاری برای نوشتن نداشتند ولی عطش گفتن و نوشتن آنها را آزار می داد. بالأخره باید چیزی گفت، چیزی نوشت ولو آنكه آدم با خط درشت روی دیوار دانشكده ی هنرهای زیبا بنویسد:

«دیگر دودوتا چهار تا نمی شود. . . » آن هم مظهر عصیان و انقلاب نسل جوان. » خود سرمقاله ی اطلاعات می نویسد:

«این فریاد به گوش اروپای بعد از جنگ تازگی ندارد. این همان فریاد عصیانگرانه ای است كه زمانی در زیرزمین های محله ی «سن ژرمن» پاریس از حلقوم اگزیستانسیالیستها، گاهی در خیابانهای پایین لندن از دهان بیت نیك ها، بعدها در اروپای غربی از بلوز نوارها و بالأخره همین اواخر از هیپی ها و دهها دسته و فرقه ی مشابه شنیده شده است. این فریاد سنت شكنانه را مكرر در تابلوهای نقاشی و قطعات شعر و موسیقی مدرن دیده و شنیده ایم. تازگی حوادث پاریس فقط از این جهت بود كه فریاد عصیان و شورش و سنت شكنی در یك قالب سیاسی و در فضایی وسیع منعكس می شد و سخت روی زندگی مردم اثر گذاشت. . . »