5. شیخ مفید در حوادث فوت رسول خدا جریان رفتن رسول خدا برای استغفار اهل بقیع به همراهی علی علیه السلام [را نقل می كند] و جریان اینكه فرمود: قرآن امسال دو بار بر من عرضه شده استو لا أراه الاّ لحضور اجلی، دیگر فرمود: فاذا انا متّ فاغسلنی و استر عورتی، و اینكه در ثقل مرض یك دستش بر دوش علی و دست دیگرش بر دوش فضل بن العباس بود، و اینكه در لحظات اخیر عباس و علی را احضار كرد كه كدام یك از شما وصیت مرا و وفای به وعده های مرا و اداء دین مرا قبول می كنید و عباس امتناع می كند و علی می پذیرد، پس انگشتر و شمشیر و زره و جمیع سلاح خود را به علی می دهد و علی جز برای ضرورت از پیغمبر دوری نمی گزیند، یك نوبت كه علی نیست پیغمبر می گوید: ادعوا لی اخی و صاحبیو هریك از عایشه و حفصه پدر خود را می خواند و رسول اكرم ناراحت می شود تا به توصیه یام سلمه علی را می خوانند و سپس یك نجوای طولانی رخ می دهد و علی پس از آن می گوید: علّمنی الف باب من العلم فتح لی كل باب الف باب و اوصانی بما انا قائم به ان شاء اللّهو بعد پیغمبر وصیت می كند به علی: یا علی، ضع رأسی فی حجرك فقد جاء امر اللّه فاذا فاضت نفسی فتناولها بیدك و امسح بها وجهك ثم وجهنی الی القبلة و تولّ امری و صلّ علیّ اول الناس و لاتفارقنی حتی توارینی فی رمسی و استعن باللّه تعالی. . . ثم قبض و ید امیرالمؤمنین تحت حنكه صلی الله علیه و آله. . . علی چشم پیغمبر را می بندد، علی جامه روی بدن پیغمبر می كشد، علی پیغمبر را به كمك فضل بن عباس غسل می دهد و ابتدا تنها نماز می خواند، علی یك نفر از انصار را به خواهش انصار پایین می فرستد و بدن پیغمبر را به او می دهد و بعد خود علی سر بند می گشاید و طرف صورت پیغمبر را روی خاك می گذارد و قبر را می پوشاند. .

شیخ مفید آنگاه می گوید: .

و فی ما عددناه من مناقب امیرالمؤمنین بعد الذی تقدم ذكره من ذلك فی حجة الوداع ادلّ دلیل علی تخصصه منها بما لم یشركه

جلد نهم . ج9، ص: 244

فیه احد من الانام. . . الا تری ان تخصصه بالنبی صلی الله علیه و آله فی مرضه الی ان توفاه اللّه یقتضی فضله فی الدین و القربی من النبی بالاعمال المرضیة الموجبة لسكونه الیه و تعویله فی امره علیه و انقطاعه عن الكافة فی تدبیر نفسه الیه و اختصاصه من مودته بما لم یشركه فیه من عداه، ثم وصیته الیه بما اوصاه بعد ان عرض ذلك علی غیره فاباه و تحمله اعباء حقوقه فیه و ضمانه للقیام به و اداء الامانة فیما تولاه و تخصصه باخوة رسول اللّه و صحبته المرضیة حین دعاه و ایداعه من علوم الدین بما افرده به ممن سواه و تولی غسله و جهازه الی اللّه و سبق الكافة علی الصلوة علیه و تقدمهم فی ذلك بمنزلته عنده و عند اللّه و دلالة الامة علی كیفیة الصلوة علیه و قد التبس الامر علیهم فی ذلك و ارشاده لهم الی موضع دفنه مع الاختلاف الذی كان بینهم فیه. . . .

درشرح ابن ابی الحدید، جلد 4، صفحه ی 151 بعد از اینكه جمله ی نامه ی امیر علیه السلام را به عثمان بن حنیف این طور نقل می كند: و انا من رسول اللّه كالضوء من الضوء و الذراع من العضد، می گوید: .

و هذه المنزلة قد اعطاه ایاها رسول اللّه صلی الله علیه و آله فی مقامات كثیرة نحو قوله فی قصة برائة: قد اُمرت ان لایؤدّی عنی الاّ انا او رجل منیو قوله: لتنتهنّ یا بنی ولیعة او لابعثنّ الیكم رجلاً منیاو قال: عدیل نفسیو قد سمّاه الكتاب العزیز نفسه فقال: و نساءنا و نساء كم و انفسنا و انفسكمو قد قال له: لحمك مختلط بلحمی و دمك منوط بدمی و شبرك و شبری واحد. .

ابن ابی الحدید در جلد 3، صفحه ی 371 نقل می كند كه فضل بن عباس گفت: از پدرم پرسیدم كه كدامیك از پسران رسول خدا نزد او از همه محبوبتر بود؟ گفت: علی. گفتم: من از فرزندان پیغمبر می پرسم

جلد نهم . ج9، ص: 245

و تو می گویی علی. گفت: به خدا علی از همه ی فرزندان رسول خدا محبوبتر بود و ندیدیم كه یك روز [از] او جدا باشد از وقتی كه علی كودك بود الاّ ان یكون فی سفر لخدیجة (؟ ) ، ما پدری را ندیدیم كه مهربانتر از محمد نسبت به علی باشد و فرزندی از علی نسبت به رسول خدا مطیع تر ندیدیم. .

جبیر بن مطعم گفت: ما بچه بودیم در مكه، یك روز پدرم مطعم بن عدی گفت: آیا نمی بینید این بچه چقدر محمد را دوست دارد و چگونه همواره به دنبال محمد روان است و پدر خود را رها كرده است؟ ! قسم به لات و عزّی كه دوست دارم همه ی بنی نوفل را بدهم و این جوان از آن من باشد. .

ایضاً صفحه ی 370 از طبری از محمد بن اسحاق نقل می كند كه: .

كان رسول اللّه صلی الله علیه و آله اذا حضرت الصلوة خرج الی شعاب مكة و خرج معه علی بن ابی طالب مستخفیاً من عمه ابی طالب و من جمیع اعمامه و سائر قومه فیصلّیان الصلوات فیها فاذا امسیا رجعا، فمكثا كذلك ما شاء اللّه ان یمكثا. . . .

قال الطبری: و قد روی هؤلاء المذكورون ان اباطالب قال لعلیّ علیه السلام: یا بنیّ، ما هذا الذی انت علیه؟ فقال: یا ابت انی آمنت باللّه و برسوله و صدقته بما جاء به و صلّیت للّه معه. قال:

فزعموا انه قال له اما انه لایدعو الاّ الی خیر فالزمه.