1. جاذبه ی سخن پیغمبر.

2. پرهیز از شعر.

3. مزاج نیرومند و سالم كه هرگز مریض نمی شدعملش مؤید و تكیه گاه گفتارش بود، گفتار بدون كردار جسم بی روح است، رفتارش ضد تبعیض و ضد اشراف بود و با مردم خرده پا رفاقت می كرد:

4. با عمل خویش به گفته های خود نیرو و جان می داد، با مردم خرده پا رفاقت و دوستی می كرد. .

5. رفتارش ضد تبعیض و ضد اشرافی بود. .

6. از تكبر نفرت داشت، لهذا دستور داد قباهای بلند را كوتاه كنند، بر الاغ برهنه سوار می شد و بر خاك می نشست، با اصحاب كار می كرد و قهراً ارباب قریشی و غلام حبشی با هم كار می كردند مثلاً در ساختمان مسجد مدینه. .

7. رفتارش ساده، دلش پرمحبت، روحش زیبا و عظیم، و صدایش طنین و جاذبه ی مخصوص و نگاهش برق و نفوذ مخصوص داشت كه دلها را می گرفت. .

8. مردم در عین حال به او به چشم یك دوست می نگریستند، نه تنها یك فرمانده و رهبر نظامی و حتی یك پیغمبر. به اصحابش آزادی می داد. .

9. او با اینكه یك سلطان شرقی بود به پیروانش آزادی، برابری، برادری داده بود. .

10. از مداحی و چاپلوسی و تملق تنفر داشت. .

11. با بردگان، حتی با اسیران خوشرفتار بود. .

12. شجاعت و لیاقت فرماندهی خارق العاده و كوچك شمردن مرگ در چشم خود و چشم دیگران.

13. داستان یهودی كه خاكستر بر سرش می ریخت و مریض شد و پیغمبر به عیادتش رفت.

14. زندگی اش، رفتارش، خصوصیات اخلاقی اش الهام بخش محبت، قدرت، خلوص، استقامت و بلندی اندیشه و زیبایی روح بود. .

15. صولت نگاه نافذ او و سطوت روح فاتح، دلها را مسخر می كرد. .

16. خلق و خوی پیغمبرانه به طور كلی با خلق و خوهای دیگر از قبیل شاهانه، حكیمانه، عارفانه، زنانه متفاوت است. .

این را به دو نحو می توان بیان كرد: یكی به این نحو كه پیغمبرباید علی القاعده چگونه باشد؟ (متكلمین این طور بحث می كردند) ، یكی اینكه پیغمبر شخصاً چگونه بود؟ و دوم صحیح است. .

17. خلق و خوی رسول اكرم نه تنها پیامبرانه بود، بلكه خاتمانه بود. .

1. تقارن میان جنگ و سیاست و كشمكشهای نظامی- كه متهور در جنگ بود و فرماندهی فوق العاده بود- و میان معنویت و پارسایی و كشمكشهای درونی كه نماز را دوست می داشت، و تقارن میان نرمی در اخلاق شخصی و صلابت در مسائل اصولی.

2. آنچه دوست داشت: نماز، بوی خوش، زن، گرسنگی، تواضع، همنشینی با خرده پاها و فقرا، سادگی و خفت مؤونه. آنچه دشمن می داشت: تكبر، بت، تبعیض و اشرافیت، همنشینی با اقویا، تكلف و تعین، مداحی و تملق و چاپلوسی. .

3. اما صفات جسمی؛ قدر مسلم این است بنیه و مزاجش سالم بود، در سن شصت و سه سالگی فقط چند مو از چانه و احتمالاً از بناگوشش (كه گفته اند در حدود هشت مو) سفید شده بود، بسیار كم مریض می شد و حتی نوشته اند هیچ وقت مریض نشد جز مرضی كه با آن وفات كرد، صدایش طنین و جاذبه داشت، نگاهش نافذ و عمیق بود، لهذا مسلمین را صباة می گفتند. .

4. صفات روحی: دلش پر از محبت بود، با جمادات حتی عشق می ورزید.