در كتاب
دیباچه ای بر رهبری، صفحه 324، از كتاب
گفتاری در
باب استعمار، نوشته «امه سه زر» نقل می كند:
تمدنی كه در حل مسائلی كه ناشی از شیوه كار آن است فرو
بماند، تمدنی منحط است.
تمدنی كه بر حیاتی ترین مسائل خود چشم فرو بندد، تمدنی
مبتلاست.
تمدنی كه بااصول خود ریاكاری كند، تمدنی مردنی است.
این اصل درباره همه واحدها و مؤسسات و سازمانهای مستقل
صادق است و از آن جمله است سازمان روحانیت. اگر ما نفهمیم كه
مشكلاتی داریم و به اصطلاح نابینا باشیم نسبت به فرجام خود و فقط
درباره زمان حال بیندیشیم كه مثلاً امروز چه كسی مرجع باشد و چه
كسی نباشد و یا بفهمیم و نتوانیم حل كنیم و یا بر حیاتی ترین مسائل
جلد چهارم . ج4، ص: 573
خود چشم فرو بندیم و سكوت را ترجیح دهیم و هر صدایی كه نامی
از مسائل و مشكلات ما می برد خفه كنیم و از حربه كهنه و قدیمی خُوْ
(هُوْ) علیه او استفاده كنیم و یا به قول امه سه زر با اصول خود
ریاكاری كنیم، یك چیز را هم داشته باشیم و هم نداشته باشیم، هم
ربا را حرام بدانیم و هم ندانیم، به اصل آخرت و پرهیز از دنیاپرستی
هم معتقد باشیم و هم معتقد نباشیم و خلاصه درباره آنچه داریم
صراحت نداشته باشیم، باید اقرار كنیم كه منحط و مبتلا و مردنی
هستیم.