1. رساله
سفته و سرقفلی، مسأله نهم:
سفته های وعده ای كه در بانكها یا غیر بانكها فروخته می شود
در مقابل وجه نقد فروخته می شود و باید هم در مقابل وجه نقد
فروخته شود، زیرا اگر در مقابل وجه نسیه و وعده فروخته شود
بیع دین به دین شده و معامله باطل خواهد بود.
2.
وسیلة النجاة، احكام الدین، صفحه 395:
لایجوز بیع الدین بالدین بان كان العوضان كلاهما دیناً قبل البیع
كما اذا كان لاحدهما علی الآخر طعام كوزنة من حنطة و للاخر
علیه طعام آخر كوزنة من شعیر فباع الشعیر الذی له علی الآخر
بالحنطة التی للآخر علیه او كان لاحدهما علی شخص طعام و
لآخر علی ذلك الشخص طعام آخر فباع ما له علی ذلك
الشخص بما للآخر علی ذلك الشخص، او كان لاحدهما طعام
علی شخص و للآخر طعام علی شخص آخر فبیع احد الطعامین
بالآخر.
و اما اذا لم یكن العوضان كلاهما دیناً قبل البیع و ان صارا معاً او
صار احدهما دیناً بسبب البیع كما اذا باع ماله فی ذمة الآخر
جلد چهارم . ج4، ص: 437
بثمن فی ثمنه نسیة مثلا فله شقوق و صور كثیرة لایسع هذا
المختصر تفصیلها.
3.
مفتاح الكرامة، جلد 5، صفحه 28 در متن می گوید:
و لایصح بیع الدین بدین آخر و لا بیعه نسیئة و لوكان الثمن و
المثمن من الربویات اشترط فی بیعه بجنسه التساوی قدراً و
الحلول.
در شرح، صُوَری ذكر می كند به این ترتیب:
1. ثمن و مثمن هر دو دین سابق باشند و مدت هم نرسیده باشد.
2. ثمن و مثمن هر دو با این معامله به صورت دین درآیند، یعنی
دین سابق در كار نباشد بلكه ثمن و مثمن در معامله هر دو مدت دار
بوده باشند.