[1] عجیب این است كه عمار ساباطی كه نوه اش محمد بن اسحاق روایات بیع به شرط قرض را روایت می كند، خودش روایت جواز صرف را نسیئةً كه خلاف اجماع و ضرورت است نقل كرده.

تهذیب، جلد 7، صفحه 100، عدد 432:

عن عمار الساباطی عن ابی عبداللّه علیه السلام قال: قلت له: الرجل یبیع الدراهم بالدنانیر نسیئة. قال: لا بأس.

ایضاً عدد 433:

عمار الساباطی عن ابی عبداللّه علیه السلام قال: الدینار بالدراهم بثلاثین او اربعین او نحو ذلك نسیئة. قال: لا بأس [2].

همچنین در روایتی كه علی بن حدید كه راوی حدیث سلسبیل است [نقل كرده ] نیز بیع صرف نسیئة تجویز شده است.

عدد 434:

عن علی بن حدید عن جمیل بن درّاح عن زرارة عن ابی جعفر علیه السلام قال: لا بأس ان یبیع الرجل الدینار نسیئة بمائة و اقل و اكثر.

شیخ این روایات را پس از نقل تضعیف می كند.

از روایتی كه شیخ در صفحه 105، عدد 450 نقل كرده معلوم می شود كه اسحاق بن عمار پسر این عمار و پدر محمد بن اسحاق نیز راوی حدیثی در فرار از ربا است و از متن حدیث كه می گوید: الرجل یجیئنی بالورق یبیعها. . . ظاهر می شود كه مثلاً صراف بوده است.

معلوم می شود این خانواده با این كارها سروكاری داشته اند.

این روایت را در ورقه حیله ربا- فرار از ربای صوری به تعدد بیع نقل كرده ایم.

ایضاً صفحه 114، عدد 494:

عن اسحاق بن عمار قال: قلت له: تجیئنی الدراهم بینهما الفضل فتشتریه بالفلوس. فقال: لا ولكن انظر فضل ما بینهما فزن نحاساً فضل الفضة و اجعله مع الدراهم الجیاد و خذ وزناً بوزن.

اعیان الشیعه، جلد 12، صفحه 85

---