تصور درباره ی زهد همان تصور درباره ی دنیاپرستی و ترك دنیا و این جور معانی و مفاهیم است. اگرچه این كلمه به این معنا در قرآن كریم نیامده است ولی آنقدر در سنت اسلامی، در كلمات پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله و در كلمات امیرالمؤمنین علیه السلام و سایر ائمه آمده است كه نمی شود تردید كرد كه یك معنی و مفهومی در اسلام مقدس شمرده شده است و مردم به سوی آن دعوت شده اند و آن معنی و مفهوم با لفظ «زهد» تعبیر شده است. در ادبیات اسلامی- یعنی در نظم و نثر اسلامی، خواه در مظهر عربی و خواه در مظهر فارسی آن- مسئله ی زهد زیاد مطرح شده است. حالا باید ببینیم تصور و طرز تفكر ما درباره ی زهد از نظر اسلام، با توجه به شواهد و دلائل و تعلیماتی كه قرآن كریم در این زمینه دارد، چگونه باید باشد. كلمه ی زهد در اصلِ معنی لغوی یعنی بی میلی، بی رغبتی. اگر عرب كلمه ی «زَهَدَ» را در مورد بالخصوصی به كار ببرد معنی آن این است كه فلان شخص به فلان شی ء رغبتی ندارد. «زَهَدَ فیه» یعنی طبعاً رغبت ندارد. ولی قدر مسلّم این است كه زهدی كه در تعالیم اسلام و در تعلیمات مسیحی و غیر مسیحی در مورد دنیا استعمال می كنند اصطلاح خاصی است.